To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Badania publiczności/widowni. Geneza pojęcia „widownia”:
Pojęcie współczesne wywodzi się od widowni starożytnej. Pojawia się od momentu, gdy powstają miasta i masowe rozrywki jak teatr itp. Pierwotne rozumienie widowni odnosi się do zgromadzenia ludzi w jednym miejscu i jednym czasie. Tak rozumiana widownia (zdarzenie publiczne) do pewnego stopnia jest zinstytucjonalizowane i pojawia się mniej więcej 2000lat temu. TO zjawisko, często o charakterze komercyjnym. Ta publiczność była zróżnicowana pod względem klasowym i dlatego to pojęcie wpisany jest w swoisty egalitaryzm. Tradycyjna widownie charakteryzuje: grupa ludzi, która jest zorganizowana i której rozmieszczenie jest zaplanowane; widownia łączy się z wydarzeniem o charakterze publicznym; ma ona najczęściej świecki charakter; rozrywka, edukacja, katharsis- to 3 obszary w których porusza się publiczność; dobrowolność uczestnictwa; specjalizacja ról (autorzy, aktorzy, widzowie); fizyczna lokalizacja w jednym miejscu i czasie. Wszystko zmieniło się, gdy zaczęły się pojawiać różne nośniki kultury masowej tj. radio, prasa, film, TV. Zmieniło się pojęcie i zwyczaje widowni. Nowy rodzaj widowni charakteryzuje się: (nieliczne źródła, te same treści, masa rozproszonych odbiorców) wielka liczba; duże rozproszenie; anonimowość i brak interakcji; heterogeniczność (zróżnicowanie); brak własnej organizacji i aktywności; jest obiektem zarządzania i manipulacji. Publiczność rozumiana jako masa wprowadzona została przez Blumera w '39- definiuje nowy typ zbiorowości. Jak twierdzi istnieje kilka możliwych typów zgromadzeń (grupy, tłum, publiczność, masa). Można widownię definiować na kilka sposobów uwzględniając różne zmienne:
-miejsce (np. media lokalne w małym miasteczku)
-ludzie (konkretne grupy społ.)
-medium (odbiorcy medium)
-treść (ludzie, którzy nie koncentrują się na kanale, ale na tematyce/gatunku)
-czas (widownia stała i okazjonalna lub czas oglądalności)
Badania widowni (różne drogi):
- widownia jako rynek- Rynek medialny to zbiór faktycznych lub potencjalnych konsumentów określonych usług i produktów medialnych. To traktowanie widowni jako zbioru konsumentów, a nie jako grupy lub publiczności. Relacja między nadawcą a odbiorcą jest taka jak między producentem a konsumentem. Tu nie mówi się o odbiorze mediów , ale o konsumpcji. To pogląd reprezentowany przez właścicieli mediów i jest charakterystyczny dla dyskursu przemysłu medialnego. Ludzie, którzy tworzą widownię nie zdają sobie sprawy, że stają się wytworem mediów. Taką widownię cechuje: widownia jest traktowana jako zbiór indywidualnych konsumentów; granice wyznaczają kryteria ekonomiczne; członkowie nie są z sobą powiązani i nie mają wspólnej tożsamości; jest tworem przejściowym (jej stabilność nie jest pewna); widownia jako publiczność, zbiór nie ma w ogóle znaczenia (widownia tak rozumiana jest produktem, a nie liczy się jej jakość, elitarność. Najważniejsza jest ilość i wysokie słupki)
(…)
… jest produktem, a nie liczy się jej jakość, elitarność. Najważniejsza jest ilość i wysokie słupki)
-widownia w świetle teorii krytycznej- Taka teoria wychodzi z tradycyjnej krytyki kultury masowej, która mówiła o tym, że kultura masowa jest jednorazowa i bezwartościowa. W krytycznym spojrzeniu krytykuje się funkcjonalistyczne badania nad widownią, które zakładają, że po co rozmawiać o kulturze masowej skoro…
…, co sprzyja atomizacji, zamykaniu się.
Problem zachowań widowni. Widownia mediów jest bierna, pasywna. Opozycją może być krytyczny odbiór treści, czyli wybór tego, co jest wartościowe. Możemy mówić o dwóch typach widowni. Pierwszy z nich to typ zmanipulowany. Drugi z nich to typ uparty. Odporni są Ci, którzy są społecznie i kulturowo osadzeni, Ci którzy mają narzędzia stwarzające opór.
Prawa widowni…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)