To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Grzebyk. Notatka składa się z 3 stron.
Wykład 11
Arktyka- obszar wokół bieguna północnego, obejmuje częściowo zamarznięte obszary Oceanu Północnego, morza Arktycznego, Oceanu Lodowatego i niewielkie wyspy. Formalnie status prawno-międzynarodowy tego terytorium nie jest określony. Natomiast od XIX w funkcjonuje „zwyczaj”- przynależność Arktyki do państw, które do niej przylegają na zasadzie sektorowej: Rosja, kanada, dania, Norwegia, USA. Szerokość sektora odpowiada szerokości przylegania.
Antarktyka- Obszar wokół bieguna południowego- stan prawny określony na Układzie Antarktycznym z 1959 roku. Podpisany w Waszyngtonie przez 12 państw, które miały jakieś oczekiwania w stosunku do Antarktydy. Państwa położone przede wszystkim na południu kuli ziemskiej, oraz państwa, które prowadziły badania naukowe na Antarktydzie
12 państw z Układu + 14 następnych tworzy pojęcie Antarktyka- jest to Antarktyda + część oceanu Spokojnego, Atlantyckiego i Indyjskiego oraz znajdujące się na nich wyspy do 60 stopnia S. W świetle prawa jest to obszar nie podlegający zawłaszczeniu, w stosunku do którego roszczenia są zawieszone Terra extra comercium- wspólne dobro. Obszar całkowicie zdemilitaryzowany ( żadnej broni, urządzeń wojskowych, jednostek wojskowych), obszar zneutralizowany- nie może być terenem walk, obiektem ataków, nie mogą się na nim znajdować bazy wypadowe.
Zarządzanie obszarem należy do komisji wyłonionej przez sygnatariuszy, komisja ma prawo przeprowadzać inspekcje. Obszar dostępny do badań dla wszystkich państw.
Przestrzeń kosmiczna i powietrzna
Pierwsze regulacje dotyczące przestrzeni powietrznej pojawiły się po konwencji paryskiej z 1919. Główna zasada konwencji, potwierdzona przez konwencję chicagowską 1944 ustanawia całkowite zwierzchnictwo państwa na obszarach powietrznych, które się nad nim znajdują. Konwencje obowiązują państwa, nie będące stroną konwencji, niedopowiedziana wysokość obszaru powietrznego państwa' brak wyraźnej granicy między obszarem powietrznym a kosmosem.- w praktyce przyjmuje się że to granica stratosfery(najwyższa granica, gdzie poruszać się mogą samoloty dzięki oporowi powietrza)
Status prawny powierzchni powietrznej nad lądem i morzem terytorialnym jest identyczny. Z suwerenności państwa w powierzchni powietrznej wynika, że wejście obcego statku odbywa się za zgodą państwa wynikającą z umowy dwustronnej lub jednorazowej zgody państwa. Statki cywilne w przestrzeni powietrznej państwa podlegają jego prawu( chodzi o urządzenia a nie o ludzi), Ludzie, którzy znajdują się na pokładzie podlegają prawu państwa rejestracji. Wyjątek stanowią samoloty wojskowe, państwowe, cywilne, bezzałogowe, których wejście w przestrzeń powietrzną danego państwa wymaga każdorazowo jego zgody. Prawo przelotu nad granicami państw bez uprzedniej zgody mamy w prywatnych samolotach cywilnych. Poza obszarami państw żegluga powietrzna odbywa się w sposób niekontrolowany.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)