Argumentacja Mówiąc o argumentacji, mamy zwykle na myśli pewien rodzaj komunikacji dyskursywnej, w trakcie której jedna osoba stara się w zaplanowany sposób wpłynąć na przekonania drugiej osoby/grupy osób, przedstawiając odpowiednio dobraną wypowiedź. W argumentacji mamy więc pewien proces komunikacyjny, któremu towarzyszy moment przekonywania.
W procesie tym nadawaca jest stroną przekonywującą (tzw. proponent ), odbiorca owej wypowiedzi jest stroną przekonywaną (tzw. audytorium ), zaś sama wypowiedź to argument . Argument ów jest zwykle pewnym ciągiem zdań, w którym wyróżnić można:
Tezę argumentacji lub konkluzję (T), komunikującą jakiś proponowany do akceptacji pogląd otaz
Plan nadawacy takiego argumentu-komunikatu zasadza się na tym, że odbiorca po zapoznaniu się z przedłożonym mu argumentem uzna jego tezę bądź przynajmniej przypiszę jej większą wiarygodność. Odbiorca zapoznając się z argumentem dokonuje jego oceny poprzez rozważenie racji uzsadniających przedłożoną mu tezę (np. ze względu na ich wiarygodność, jasność, itd.) oraz związku łączącego racje z tezą.
Generalnie argumentowanie zawsze wiąże się z uzasadnieniem : argument powstaje tylko wówczas, gdy jakiś pogląd z założenia kontrowersyjny - jest uzasadniony jakimś twierdzenieami - z założenia niewątpliwymi. Ogólnie:
Zdanie A1, …, An uzasadniają zdanie B wtw czynią one zdanie B bardziej wiarygodnym (lub prawdopodobnym) niż było wcześniej: aleterantywnie: zdania A1,..., An uzasadniają zdanie B wtw uznania zdań A1,...,An jest warunkiem wystarcz. Uzniania zdania B.
Argument: przesłanki → konkluzja-teza
Def. Wypowiedzią argumentacyjną nazywamy wypowiedź, którą za pomocą jednych zdań (tzw. przesłanek) proponent uzasadnia jakieś inne, z założenia kontrowersyjne, zdanie (tzw. tezę/konkluzję). Wyodrębniony z wypowiedzi argumentacyjnej układ zdań złożony z przesłanek i konkluzji nazywamy argumentem.
Przykłady: Kartezjusz: Jeśli myślę, to jestem. Myślę - chociaż być może tego nie widać. A zatem, jestem (tu i teraz).
Platon (Fedon): Tak samo trzeba powiedzieć i o tym, co nieśmiertelne. Jeśli, to co nieśmiertelne, jest i niezniszczalne, to niepodobna, żeby dusza, kiedy śmierć do niej przyjdzie, ginąć miała. Bo wedle tego, cośmy powiedzieli przedtem ona śmierci nie ulegnie i nie będzie umarła; tak samo jak mówiliśmy, że trójka nie będzie czymś parzystym, podobnie nieparzystość sama, a ogień nie będzie chłodny, ani gorącość, która jest w nim.
Argumentacje są oceniane z różnych punktów widzenia, m.in. poprawności, godziwości, skuteczności. Mówiąc inuticyjnie i niezbyt ściśle, argumentacja jest
(…)
…) pewnych podargumentów (argumentów pomocniczych):
Argument jest prosty (bezpośredni) jeżeli nie zawiera żadnych podargumentów.
Przykład.
W kosmologicznym argumencie na rzecz istnienia boga, najpierw argumentuje się na rzecz istnienia jakiegoś bytu koniecznego (tj. bytu niezależnego, który nie może nie istnieć), następnie argumentuje się na rzecz tezy, że owym bytem koniecznym jest bóg. Argumentacji pierwszej można nadać następującą postać:
P1. Każdy byt jest zależny, bądź niezależny (mocna wersja Zasady Racji Dostatecznej. A zatem:
P2. Albo istnieje jakiś byt niezależny, albo wszystkie byty są zależne.
P3. Wszakże, nie wszystkie byty są zależne. A zatem:
P4. Istnieje byt niezależny. A zatem:
T. Istnieje byt konieczny.
Argument ten zawiera dwa podargumenty:
schemat.
Argument o kilku przesłankach…
…,X2,X3,X4 i X5.
Zjawisko Z nie zachodzi, gdy występują zjawiska X1,X3,X4 i X5 lecz brak zjawiska X2.
Wniosek: Zjawisko X2 jest (prawdopodobną) przyczyną zjawiska Z.
Paralogizm jest to argument niepoprawny, w którym błąd popełniono nieświadomie albo bez zamiaru wprowadzenia kogoś w błąd (np. dla żartu). Za paralogizm można uznać następujący żart: Wszystko co mówisz przechodzi przez twoje usta. Mówisz…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)