To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Aleksander Głowacki (Bolesław Prus) (1847 - 1912): Przywiązywał większą wagę do swej pracy społeczno - wychowawczej niż do twórczości literackiej i służbę społeczną wiązał z bezpośrednim oddziaływaniem na kierunek życia i postępowania społeczeństwa.
W rozległej twórczości publicystycznej Prusa, wiążącej się często z jego praktyczną działalnością, zagadnienia wychowawcze zajmują jedno z czołowych miejsc. Sprawy opieki nad dziećmi, wychowania kobiet, zagadnienia higieny społecznej, wczasów, wychowania fizycznego młodzieży znajdują w publicystyce Prusa częsty wyraz. Był on gorącym rzecznikiem reform wychowawczych podejmowanych przez nową pedagogikę usiłującą dostosować system wychowawczy do potrzeb rozwoju społecznego i gospodarczego. W wielu dziedzinach poglądy Prusa mają charakter pionierski. Już w 1876 domagał się organizacji racjonalnego wypoczynku dla dzieci wielkich miast , przygotowując niejako w ten sposób grunt do akcji kolonii letnich, podjętej następnie w Warszawie na szeroką skalę przez dr Stanisława Markiewicza. Propagując ideę zorganizowania zrzeszeń sportowych i gimnastycznych , wskazywał na ich rolę zdrowotną, kompensującą ujemne wpływy życia w wielkim mieście. Uwydatniał konieczność jednakiej dbałości o rozwój władz duchowych wychowanka i jego zdrowie fizyczne. Interesował się rozwojem czytelnictwa i nawoływał do tworzenia kółek czytelniczych we wsiach i miastach . Okresem szczególnie żywych zainteresowań Prusa dziedziną pedagogiki są lata jego współpracy z „Opiekunem Domowym”. Był wówczas jednym z współredaktorów 25-tomowej biblioteczki poświęconej zagadnieniom metodyki nauczania początkowego. W wielu artykułach wypowiadał się na temat różnorodnych, szczegółowych kwestii pedagogicznych. W 1872 poświęcił tym zagadnieniom obszerniejszą rozprawę Sprawy dziecinne , w której krytycznie ocenił ówczesny stan praktyki wychowania domowego. „Przede wszystkim ujawnia się w dzisiejszym wychowaniu najgłębsza nieznajomość tak fizycznej, jak i duchowej strony dzieci i wszechwładne panowanie rutyny. Rodzice i opiekunowie dbają o zdrowy pokarm, czystą odzież wychowanków, chronią ich od kalectwa, starają się o doktora i lekarstwo w czasie choroby; lecz gimnastyka, ćwiczenie zmysłów, wspólna w towarzystwie rówieśników zabawa, stosowanie prawideł higieny leży poza obrębem rodzicielskiej wiedzy, a zatem i troskliwości. Ze względu znowu na umysł dba się o to, by dziecko umiało czytać, pisać, rachować, parę języków, trochę historii i geografii; o stopniowym rozwinięciu umysłu za pomocą faktów codziennych, o nieobciążaniu pamięci niepotrzebnymi wiadomościami nikt nie wie i nikt się nie troszczy”.
W innym artykule W sprawie opuszczonych omawia sytuację nauczycielek domowych - odgrywających ważną rolę w systemie oświaty narodowej. Głos Prusa odsłania warunki ich pracy i zapoczątkowuje
(…)
… treści nauczania i metod wychowania, które by w wyższym niż dotychczas stopniu kształtowały przekonania uczniów.
Najpełniejszy program społeczny pozytywizmu warszawskiego przedstawił w cyklu artykułów w latach 1881 - 1883 w „Nowinach”, a następnie rozwiniętych w osobnej broszurze Szkic programu w warunkach obecnego rozwoju społeczeństwa. Wyrażone tu poglądy są właściwie dostosowaniem do polskich…
… - altruistyczne: optymizm bowiem jest najpotężniejszym orężem przeciw troskom życiowym, zaś altruizm czyli życzliwość dla bliźnich, jest najsilniejszym lutem, który spaja ludzi w jedną całość.
Prus domagał się, by cała kultura polska czerpała dla siebie wzory i treści z naszego rodzinnego życia, by stała się narodową, swojską, organicznie z ziemią i ludem związaną. Wyrzeka więc, że poeci i powieściopisarze…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)