Akty prawa pochodnego i akty prawa wewnĘtrznego

Niewiążące akty prawa pochodnego
tworzone głównie w I filarze, ale zdarzają się też w innych;
podział na:
nazwane → z art. 249 TWE/art. 161 TEWEA - zalecenia i opinii;
nienazwane → powstałe w praktyce, np. komunikaty, rezolucje, noty infor­macyjne, wytyczne;
charakter prawny → określane jako „prawo miękkie”;
o rzeczywistym statusie decyduje treść, a nie nazwa aktu (tak orzecz. ETS, np. sprawa C-57/95, Francja vs. KE, Zb. Orz. 1997, s. I-1627 → ETS dopuścił powództwo o unieważnienie aktu prawnego, choć był to formalnie niewiążący komunikat KE);
funkcja → często instrument wykładni prawa UE, czasem tworzone tam gdzie W nie mają kompetencji, albo w braku woli politycznej państw;
sprawa C-322/88, Grimaldi vs Fonds → ETS uznał, że sądy krajo­we powinny brać pod uwagę zalecenia (głównie te wyjaśniające/uzupełniające prawo UE), co wynika z zasady lojalności, wg której sądy powinny orzekać zgodnie z zasadami prawa wspólnotowego (zasada skutku pośredniego);
Akty prawa wewnętrznego
(uchwały pro foro interno) - szczególne znaczenie 2 grupy aktów:
regulaminy wew. instytucji i organów → każda instytucja ma swój regulamin procedury tworzony przez nią samą lub przez inną instytucję (np. statut RPO UE);
kluczowe przepisy dot. procedury danej instytucji/organu;
też decyzje wew. dot. dostępu do dokumentacji (pod wpływem działalności RPO UE);
porozumienia międzyinstytucjonalne → powszechny sposób ustalania zasad współpracy w wybranych obszarach, np. dot. technik legislacyjnych, procedury współdecydowania, procedury budżetowej
... zobacz całą notatkę