To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Jan Szczepański „Aktualność pedagogiki społecznej”:
Jan Szczepański zaczyna od pytania: co w dorobku naukowym i praktycznym Heleny Radlińskiej, zachowało wartość i wagę do dziś i można je wykorzystywać nadal w praktyce pedagogicznej i społecznej oraz co trzeba kontynuować w doskonaleniu społeczeństwa?
Szczepański zwraca uwagę na 4 grupy zagadnień:
1 - istnienie problemów społecznych i gospodarczych, uzasadniających w ich rozwiązywaniu punktów widzenia i metod proponowanych przez Radlińską.
2 - aktualność teorii pedagogicznej i społecznej stanowiący podstawy do dalszego rozwijania naukowego pedagogiki społecznej.
3 - aktualność metod proponowanych przez Radlińska dla badań w zakresie pedagogiki społecznej i dla działań praktycznych w rozwiązywaniu problemów społecznych.
4 - aktualność postawy moralny, które zdaniem Radlińskiej muszą towarzyszyć badaniom i działaniom kierowanym przez pedagogikę społeczną.
Ad. 1:
W latach 40-tych przyjmowano, za problemy społeczne rozwiąże uspołecznienie środków produkcji, zmienianie wyzysku klasowego i klas wyzyskujących. Były to uproszczone założenia dotyczące natury rzeczywistości społecznej. Dziś wiemy, że wiele problemów społecznych jak trudności przystosowania się młodzieży, patologie, drugoroczność uczniów, działania antyspołeczne mają swoje źródła nie tylko w zjawiskach i przepisach zachodzących w makrostrukturach społecznych w relacjach między klasami społecznymi, ale takie w mikrostrukturach i osobowościach ludzi.
Nie ma prostych ani ostatecznych rozwiązań problemów społecznych. Każdy problem rozwiązany w skali makro czy mikro, stwarza nowe sytuacje, do których ludzie dostosowują się w sposób zindywidualizowany, tworząc możliwości pojawiania się nowych zjawisk i procesów, a zatem nowych problemów i zadań do rozwiązania. Rozwój społeczeństwa cywilizacji technicznej rozwiązuje wiele problemów równocześnie tworząc nowe problemy społeczne i ekonomiczne.
Teza H.Radlińskiej o złożoności środowiska życia i złożoności procesów życiowych jednostek i zbiorowości, i wyprowadzane z niej dyrektywy rozwiązywania spraw wynikających z tej złożoności na wszystkich poziomach przebiegów życiowych człowieka, a więc poziomie indywidualnym, małych grup i małych form społecznych i w skali makro znalazła pełni potwierdzenie i nie straciła nic na swojej aktualności.
Ad. 2:
Helena Radlińska starała się rozwiązywać problemy społeczne przy pomocy swojej teorii pedagogiki społecznej. Cechą tej teorii, stanowiącą wartość nieprzemijającą i nakazującą dalsze rozwijanie jest przede wszystkim sama teoria procesu wychowawczego, jako procesu zachodzącego w dialektycznym wzajemnym oddziaływaniu osobowości wychowanka i jego środowiska.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)