To tylko jedna z 9 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zdjęcia w postaci cyfrowej
Zdjęcie cyfrowe możemy otrzymać na dwa sposoby :
skanowanie zdjęć analogowych (dla wykonywania opracowań cyfrowych stosuje
się głównie aperturę skanowania w przedziale 15 do 30 μmj, wykorzystując do
tego celu specjalistyczne skanery fotogrametryczne,
których dokładność
geometryczna jest rzędu ±1 – 2 μm
wykorzystanie specjalnych skanerów i kamer cyfrowych, w których obraz obiektu
rejestrowany jest nie na materiale fotograficznym, a za pomocą specjalnego
sensora w postaci cyfrowej (takim sensorem może być układ liniowy lub
powierzchniowy (macierzowy) elementów CCD (ang. Charge - Coupled Device).
Aerotriangulacja cyfrowa
Elementy zdjęć zostają orientacji zewnętrznej wyznaczone podczas kameralnego
zagęszczenia osnowy polowej (aerotriangulacja).
Aerotriangulacja cyfrowa wykorzystuje korelację obrazów (automatyczne odnajdywanie
na zdjęciu fragmentów, które mają największy stopień podobieństwa do przyjętego
wzorca).
Obecnie stosowane są dwie metody aerotriangulacji cyfrowej :
1. Metoda półautomatyczna, gdzie operator interaktywnie wybiera jeden punkt
wiążący w pobliżu nominalnego położenia w pasie pokrycia podłużnego lub
poprzecznego zdjęć lotniczych. Punkt ten transferowany jest metodą korelacji
obrazów (image matching) na wszystkie zdjęcia, na których występuje.
W przypadku nie osiągnięcia założonych dokładności operator wybiera inny
punkt. Półautomatycznym oprogramowaniem jest np. ISAT stosowany na
ImageStation firmy Intergraph oraz Triada na stacji cyfrowej Delta.
2. Metoda automatyczna, gdzie punkty wiążące są automatycznie wybierane,
transferowane i mierzone (na wszystkich zdjęciach, na których występują) w
dziewięciu nominalnie rozmieszczonych rejonach (oknach).
Pomiar odbywa się nie w jednym punkcie, ale w grupie punktów znajdujących się
w tych rejonach. Jako punkty wybierane są szczegóły terenowe przy pomocy
operatora Förstnera.
Numeryczny Model Terenu
Numeryczny Model Terenu (ang Terrain ang. Digital Model – DTM) jest numeryczną
dyskretną (punktową) reprezentacją wysokości topograficznej powierzchni terenu, wraz
z algorytmem interpolacyjnym umożliwiającym odtworzenie jej kształtu w określonym
obszarze.
NMT (DTM) reprezentowany jest przez punkty rozłożone regularnie, bądź nieregularnie
na powierzchni terenu i uzupełnione dodatkowo punktami opisującymi morfologiczne
formy terenu .
Nieregularnie rozmieszczone punkty stanowią sieć trójkątów wraz z topologią (model
TIN – TriangularIrregular Network). Wierzchołki trójkątów opierają się na punktach
pomiarowych.
Natomiast regularna sieć punktów opisująca powierzchnię terenu opiera się zwykle o
siatkę kwadratów, prostokątów bądź trójkątów uzupełnioną o punkty reprezentujące
formy terenowe jak linie szkieletowe (grzbiety, cieki), linie nieciągłości (skarpy, urwiska),
powierzchnie wyłączeń (wody, budynki) oraz ekstremalne pikiety (wierzchołki, dna).
Sieć ta powstaje zwykle nie poprzez pomiar, lecz poprzez interpolację między
rozproszonymi punktami pomiarowymi.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)