To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Administracja i samorząd w zaborze pruskim w XIX wieku. Pierwszy etap reform zarządu centralnego i administracji lokalnej przeprowadzony został na początku XIX wieku.
Reformy te obejmowały zagadnienia społeczne , skarbowość, sądownictwo, wojskowość i administrację. Administracja centralna Przeprowadzono reformę zarządu centralnego , która likwidowała anachroniczny system kolegialności, wprowadzając w to miejsce, zasadę jednoosobowości.
W 1808 r. powołano 5 ministrów , stojących na czele resortów : spraw zagranicznych, wojny, skarbu, sprawiedliwości i spraw wewnętrznych. Pełnia władzy spoczywała jednak nadal w rękach absolutnego władcy, jednak odtąd król wykonywał władze poprzez działających u jego boku i odpowiedzialnych przed nim ministrów. Taki stan rzeczy utrzymał się aż do połowy XIX w. , tj. do czasu pojawienia się konstytucji W 1810 r. wprowadzono urząd kanclerza , jako organu nadzorującego i koordynującego działalność ministerstw.
Od 1814 r. kanclerz stanął na czele rady ministrów, zwanej Ministerstwem Państwa , w skład której wchodzili wszyscy ministrowie. Po 1822 r. w miejsce kanclerza przewodnictwo rady objął prezydent ministrów (od 1848 r. premier ) W 1817 r. utworzono Radę Państwa , która była jedynie organem doradczym króla, głównie w sprawach legislacyjnych
Administracja lokalna W latach 1808-1815 dokonano reorganizacji władz lokalnych. Od tej chwili administracja terytorialna sprawowana była przez fachowych urzędników pozostających pod kontrolą organów samorządowych.
W 1815 r. kraj podzielono na: Prowincje , na których czele stali nadprezydenci. Prowincji było10 . Przy nadprezydencie utworzono radę prowincjonalną, do której kompetencji należało współdziałanie w wydawaniu rozporządzeń policyjnych oraz rozstrzyganie zażaleń od decyzji wydziału obwodowego.
Prowincje dzieliły się na: Rejencje z mianowanymi przez króla prezydentami rejencji na czele, będącymi przedstawicielami ministra spraw wewnętrznych w powierzonych im obwodach.
Kolejnym szczeblem podziału były: Powiaty , na których czele stali landraci (starostowie ). Podlegały im wszystkie sprawy administracji i policji powiatu.
Najniższą jednostką administracyjną były : Gminy wiejskie i miejskie Samorząd 1.W prowincjach - do czasu przeprowadzenia reform (1876-1889) samorząd nie funkcjonował 2.W rejencjach brak było organów samorządowych (również po reformie) 3.W powiatach - do roku 1872 były wyłącznie okręgami administracji państwowej, więc nie funkcjonował tam samorząd
(…)
… postać: okręgów administracji państwowej i związków powiatowych opartych na zasadach samorządności
Funkcjonujący w powiecie wydział powiatowy pełnił m. in. funkcje sądu administracyjnego pierwszej instancji.
Najniższą jednostką administracyjną były:
4. Gminy miejskie i wiejskie
Samorząd
W drugiej połowie XIX wieku zorganizowano w Prusach na wszystkich szczeblach zarządu lokalnego, z wyjątkiem rejencji, samorząd. Do połowy lat siedemdziesiątych XIX wieku prowincje pruskie były tylko jednostkami administracji państwowej, a po reformach z lat 1876-1889 stały się jednocześnie związkami samorządowymi.
W prowincjach - organem uchwałodawczo-kontrolującym samorządu prowincjonalnego był sejm prowincjonalny na czele z marszałkiem.
Do kompetencji sejmu należały sprawy lokalne oraz opiniowanie spraw przekazanych przez rząd.
Sejm wybierał organ wykonawczo-zarządzający, którym był wydział prowincjonalny (na czele dyrektor krajowy).
Nadzór nad samorządem prowincjonalnym sprawował nadprezydent prowincji.
2.W rejencjach brak było organów samorządowych (również po reformie)
3.W powiatach podstawowym organem samorządu był sejmik powiatowy, któremu przewodniczył landrat. Organem wykonawczym samorządu powiatowego…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)