Związki cynoorganiczne

Nasza ocena:

3
Pobrań: 238
Wyświetleń: 3136
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Związki cynoorganiczne - strona 1 Związki cynoorganiczne - strona 2 Związki cynoorganiczne - strona 3

Fragment notatki:

Mianem związków cynoorganicznych  określamy związki chemiczne, w  których występuje wiązanie cyna –  węgiel. Wszystkie mające praktyczne  znaczenie pochodne cynoorganiczne są  pochodnymi cyny czterowartościowej.  Ich struktury można zapisać ogólnymi wzorami R 4Sn, R3SnX,  R 2SnX2 oraz RSnX3.   Stopień podstawienia cyny, t.j. ilość i rodzaj podstawników  organicznych związanych z atomem cyny, w największym  stopniu determinuje właściwości i obszar wykorzystania  poszczególnych związków cynoorganicznych . Wpływ  liganda X z reguły ma mniejsze znaczenie. Pochodne  cynoorganiczne o znaczeniu przemysłowym jako podstawnik  R, zawierają najczęściej grupy : butylową, oktylową,  fenylową i  cykloheksylową. W roli liganda (X) najczęściej  występuje : chlor, fluor, tlen.      Aktywność związków cynoorganicznych zmniejsza się w  następującej kolejności : R 3SnX R2SnX2   RSnX3        Związki cynoorganiczne :     stabilizatory polichlorku winylu (np. dibutylocyna)     są wykorzystywane do produkcji poliuretanów (np.  dibutylocyna)     są katalizatorami reakcji transestryfikacji                     (tlenek dibutylocyny)     są stosowane jako pestycydy (np. trifenylocyna,  tributylocyna, tricykloheksylocyna )     środki przeciwporostowe (np. tributylocyna, trifenylocyna)    Pierwszy związek cynoorganiczny został wyprodukowany w  1849 roku. Dopiero po około 100 latach zwiększyło się  zainteresowanie tymi związkami gdy przemysł tworzyw  sztucznych rozpoczął swoją ekspansję i znaczenie polichlorku  winylu stało się oczywiste.         Związki cynoorganiczne są bardzo skuteczne jak również  bardzo trwałe w środowisku, mają zdolność do przenoszenia w  łańcuchu troficznym i są toksyczne.            Kilka  badań  wykazało,  że  tribulocyny  (TBT)  i  trifenylocyny             ( TPhT)  mogą  spowodować zmiany    w  systemie  hormonalnym  u  organizmów  morskich.  Zauważono,  że  samice  ślimaków     wykształciły  męskie  organy  płciowe  takie  jak  penis  i  nasieniowody.    Zjawisko  to  otrzymało  angielską  nazwę  imposex.   Imposex  w  skrajnych  przypadkach  może  prowadzić  do  sterylizacji  samic  i  zaniku  całych  kolonii  tego  gatunku.  Stwierdzono,  że  imposex  powodowany  jest  obecnością  tribulocyny w wodzie i osadach dennych. Szacuje się, że efekty  obecności  tribulocyny  w  wodzie  uwidaczniają  się  już  przy  stężeniu 1ng/L natomiast stężenie  3 ng/L powoduje całkowitą  sterylizację  samic.  Podobne  efekty  wywołuje  również 

(…)

…, jest możliwość
rozdzielania i detekcji analitów bez wcześniejszej derywatyzacji. Chromatografia
cieczowa cechuje się niższą zdolnością rozdzielczą niż chromatografia gazowa, w
związku z czym ilość analitów możliwych do oznaczenia podczas pojedyńczej analizy
jest mniejsza. Do separacji pochodnych cynoorganicznych wykorzystano takie
odmiany chromatografii cieczowej jak : chromatografia w odwróconym układzie faz…
…, jest możliwość
rozdzielania i detekcji analitów bez wcześniejszej derywatyzacji. Chromatografia
cieczowa cechuje się niższą zdolnością rozdzielczą niż chromatografia gazowa, w
związku z czym ilość analitów możliwych do oznaczenia podczas pojedyńczej analizy
jest mniejsza. Do separacji pochodnych cynoorganicznych wykorzystano takie
odmiany chromatografii cieczowej jak : chromatografia w odwróconym układzie faz…

nadających się do rozdzielania techniką chromatografii cieczowej. Alkilowanie tą metodą
musi być przeprowadzone w środowisku bezwodnym. Preferowanymi rozpuszczalnikami
do prowadzenia derywatyzacji za pomocą związków Grignarda są eter etylowy lub
tetrahydrofuran. Konieczność pracy w środowisku bezwodnym powoduje, że
derywatyzacjs przy użyciu związków magnezooragnicznych wymaga zwiekszonego
nakładu pracy…

nadających się do rozdzielania techniką chromatografii cieczowej. Alkilowanie tą metodą
musi być przeprowadzone w środowisku bezwodnym. Preferowanymi rozpuszczalnikami
do prowadzenia derywatyzacji za pomocą związków Grignarda są eter etylowy lub
tetrahydrofuran. Konieczność pracy w środowisku bezwodnym powoduje, że
derywatyzacjs przy użyciu związków magnezooragnicznych wymaga zwiekszonego
nakładu pracy…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz