To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Podstawowowym źródłem obok zwyczaju prawa międzyn. jest traktat zrównywany często z
pojęciem umowy międzynarodowej.
Traktaty służyły poczatkowo załatwianu między stronami spraw, miały charakter
kontraktowy w dużym stopniu.
Były tez traktaty dwustronne nawet kiedy dot. ogólniejszych spraw jak zawieranie układów
pokojowych po zakończonej wojnie, w której udział bierze wiel państw np. konflikt z
Napoleonem.
Od wieku XIX pojawiają się trak wielostronne tra. Pojawia się tez prywat zbiory traktatów, a
w pierwszej połowie XXw zbiory oficjalne np. zbiór Traktatów Narodów Zjednoczonych.
W XIX wieku pojawia się prace w który uczeni zajmują się kwestiami zawierania traktatów,
nieważnościa traktatów i ich wygasaniem.
W okresie międzywojennym pojawia się poważny projekt kodyfikacjyjnei traktatów, LN
zajmuje się kodyfikacją w sposób oficjalny ale nie dopracowuje się konwe dot prawa
traktatów, ale taka konw przyjęto w ramach Państw Amerykańskich przyjęto w 1935r. projekt
Harwardzki jest on dziełem prywatnym, uniwersyteckim, miał znaczenie przy pracach
kodyfikacyjnych w okresie międzywojennym.
Dzis największe podstawowe znaczenie dla prawa traktatów ma Konwencja
Wiedeńska z 1969r- podpisana, weszła w życie w 1980r. a w Polske wiąże od 1990r.
Stronami Konwencji jest 110 państw, ma charakter powszechny, ale obejmuje wszystkich
państw należących do społeczności międzynarodowej których jest ponad 200,
W orzecznictwie podkresla się, że wiele norm konwencji ma charakter prawno-zwyczajowy
więc obowiązują nie tylko na podstawie samej konwecji ale w formie zwyczajowej.
Konwencja Wiedeńska w 1969r. już miała charakter kodyfikacyjny, a więc wspierała zwyczaj
istniejącej normy międzynrodwoej, ale też zawierała normy rozwijające prawa międz., normy
ius Mogens art. 53, np. Francja nie zgodziła się z tymi normami, nie pogodziła się z tym, iż są
to normy bezwzględnie wiążące. Ponadto przepisy proceduralne mówiące o sposobie
dochodzeń różnych naruszeń art. 70,73,69 to też są przepisy nie uważane za zwyczajowe
działają więc tylko na mocy konwencji.
Konwencja Wiedeńska stała się wzorcem dla norm zwyczajowych. Konwencja kodyfikuje
normy zwyczajowe, zebrała je w całość, w pewnym stopniu rozwinęła prawo międzyn.normy ius cogens( z tym że z narastaniem praktyki orzecznictwa i praktyki państw stały się
normami zwyczajowymi, dzis obowiązuja na zasadzie zwyczajowej ale w czasie
podpisywania konwencji nie były za zwyczaj uważane. Stwierdzenie która norma ma charakt
zwyczajowy, trzeba z osobna ustalac chyba ze orzecznictwo wczesniej to określiło.
Podstawowym pojęciem dla KW jest pojęcie traktatu kt,óre pojawia się już w samej nazwie,
zdefiniowany w art.2 ust. 1 litera A, to definicja na potrzeby konwencji, jest niekiedy
kwestionowana jako zbyt wąska. Traktat- to każde porozum między co najmniej 2 pańtwami ,
które jest regulowane przez p. międzyn,. Bez względu na to z ilu dokumentów się składa, jaką
nosi nazwę.
Konwencja Wiedeńska z 1969r nie objęła traktatów zawieranych między
(…)
… traktatu dla jego istnienia, w praktyce międzynarodowej znane jest
kilkadziesiąt trakta., ale z praktyki sekretariatu ONZ wynika że jest pewne zróżnicowanie
kierunkowe odnośnie nazwy. Są traktaty które są poprzez nazwe z uwagi na treśc traktatu
wyróżniane np. Karta- Karta Organizacji Narodów Zjednoczonych, Pakt- Pakt BriandaKelloga, Pakt LN, nazwą często używaną dla traktau jest traktat jako nazwa własna np.
Traktat o nie rozprzestrzenianiu broni jądrowej z 1966, traktaty dwustronne regulujące
podstawy stosunków między 2 państwami, również Konwencja stała się ważną nazwą chociaż
do XXw dot. Stosunków dwustronnych dziś dot. Ważnych traktatów zawieranych w ramach
org. Międzynaro. Np. w ONZ Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian
klimatycznych jako konwencja wielostronna. Czasami jednak nazwa…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)