To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
6.12 Zobowiązania umowne Zawarcie umowy każde zobowiązanie ex contractu wymaga zgody stron ( conventio )
podział umów:
werbalne ( verbis )
konieczne było użycie słów
realne ( re )
przekazanie faktycznego władztwa nad rzeczą materialną
literalne ( litteris )
określenie treści zobowiązania w formie pisemnej
w okresie republiki przez wpisy w księgach domowych
w prawie klasycznym i poklasycznym poprzez sporządzenie przez dłużnika dokumentu stwierdzającego istnienie zobowiązania i przekazanie go wierzycielowi
konsensualne ( consensu )
powstawały w chwili gdy strony osiągnęły porozumienie w dowolnej formie
mogły być zawierane na odległość consensus - charakterystyczna dla prawa natury konstrukcja, umowa ujęta została teoretycznie jako czynność prawna, dochodząca do skutku z chwilą złożenia przez jej strony zgodnych oświadczeń woli
oferta
składający ofertę może ją odwołać aż do chwili, w której została przyjęta
nieuzasadnione odstąpienie od oferty mogło być przyczyną odpowiedzialności odszkodowawczej
pandektyści: umowa nie dochodzi do skutku, jeśli w chwili jej zawarcia, składający ofertę już nie żył; przyjęcie oferty pod warunkiem traktuje się jako nową ofertę
Zadatek ( arrha ) polegał na przekazaniu jakiegoś wartościowego przedmiotu lub sumy pieniędzy
Gaius: wręczenie zadatku traktuje się jako dowód zawarcia umowy
Przedmiot zadatku zwracano po wypełnieniu treści umowy, kwotę pieniężną zaliczano zazwyczaj na poczet ceny
Dopuszczono traktowanie zadatku jako możliwości jednostronnego odstąpienia od kontraktu, w przypadku odstąpienia:
Kupujący tracił swój zadatek
Sprzedawca musiał zwrócić jego podwójną wartość
Causa umowy Causa w rzymskiej kazuistyce:
W kontraktach nienazwanych stanowiła fakt wykonania umowy przez jedną stronę, rodzące obowiązek wypełnienia świadczenia wzajemnego
W stypulacji odnosiła się do przyczyny przyrzeczenia kreującego zobowiązanie
Glosatorzy: causa to cel świadczenia, uzasadniający prawny obowiązek wykonania umowy, z której ono wynika
XIV wiek: każda umowa, posiadająca godziwą przyczynę, jest źródłem prawnie wiążącego zobowiązania
Prawo natury uznało przyczynę umowy za rzeczywisty, godziwy i rozsądny jej cel Causa a swoboda umów
Rozumienie causy zgodnie z prawem natury jest charakterystyczne dla dzisiejszego prawa
(…)
… umowy z mocy prawa nieważnej
Uczestnik takich negocjacji może ponieść szkodę (np. wydając pieniądze potrzebne do zrealizowania przyszłej umowy)
Rzymskie prawo zobowiązań nie wyróżniło takiej konstrukcji
Inspiracją to jej powstania była rzymska myśl, że kto nieświadomie kupił rzecz wyłączoną z obrotu prawnego, może żądać od sprzedawcy odszkodowania za pomocą skargi kontraktowej
Kupujący otrzymywał…
…
Wszystkie umowy sprzeczne z dobrymi obyczajami nie rodzą skutku prawnego
Zasadę taką przyjął Code Civile, BGB i KC
Klauzula dobrej wiary (bona fides) a rozwój prawa zobowiązań umownych
Dobra wiara oznaczała cechy uczciwości i wierności
Została wprowadzona do dyskursu prawniczego przez edykt pretorski
Budowanie formuł skarg i zarzutów opartych o dobrą wiarę
W praktyce dawała sędziemu dużą swobodę w kształtowaniu…
…, konstytucje cesarskie)
jej przedmiotem mogło być dowolne świadczenie
służyła do umocnienia zobowiązań poprzez:
adpromissio (poręczenie)
stipulatio poenae (kara umowna)
stipulatio usurarum (odsetki)
novatio (nowacja)
cautio / satisdatio (stypulacja gwarancyjna)
w 472r. cesarz Leon I uznał za stypulację każdą umowę pisemną zobowiązaniową
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)