To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zobowiązania: W zakresie zobowiązań z czynności prawnych niemal powszechnie dopuszcza się na świecie wybór prawa. Brak jest natomiast jednolitości przy poszukiwaniu prawa właściwego w braku wyboru prawa. Dość szeroko wykorzystywany jest łącznik miejsca zawarcia kontraktu ( lex loci contractus ) lub miejsce dokonania czynności prawnej ( lex loci actus ). Stosowany jest w niektórych systemach prawnych łącznik miejsca wykonania zobowiązania ( lex loci solutionis ). W efekcie działań ujednolicających, powszechnie przyjętym rozwiązaniem w Europie Zachodniej jest wybór prawa właściwego będącego w najściślejszym związku z danym zobowiązaniem, czego wyraz znajdujemy także w naszej ustawie - art. 25 § 1 stanowi bowiem, że: Art. 25. § 1. Strony mogą poddać swe stosunki w zakresie zobowiązań umownych wybranemu przez siebie prawu, jeżeli pozostaje ono w związku z zobowiązaniem. Wybór prawa następuje wyłącznie przez oświadczenie woli, które nie może być pozorne. Oświadczenie woli może być przy tym wyraźne albo dorozumiane. Prawo wybrane powinno być w całości zastosowane do danego stosunku zobowiązaniowego. Istnieją ograniczenia co do stosowania prawa wybranego, które dotyczą szczególnie umów konsumenckich. Ograniczenie wynika także z samej ustawy, zgodnie bowiem z art. 25 § 2: Jednakże, gdy zobowiązanie dotyczy nieruchomości, podlega ono prawu państwa, w którym nieruchomość jest położona. (lex rei sitae) W braku wyboru prawa, sąd w Polsce jest zobowiązany sprawdzić w pierwszej kolejności, czy umowa nie została zawarta na rynku formalnym (na giełdzie, aukcji itp.). Jeśli tak - prawem właściwym zostaje prawo miejsca położenia tego rynku formalnego. W drugiej kolejności obowiązuje prawo wspólnego miejsca zamieszkania stron. Jeśli takiego nie ma, stosuje się właściwość prawa miejsca zamieszkania lub siedziby strony wykonującej świadczenie charakterystyczne (np. miejsce zamieszkania lub siedziby osoby wykonującej dzieło w umowie o dzieło). W dalszym braku wyboru prawa, sprawdza się, czy kontrakt został zawarty w ramach przedsiębiorstwa. Jeśli tak, stosuje się prawo siedziby przedsiębiorstwa. Na końcu obowiązuje prawo miejsca zawarcia kontraktu. Zgodnie z art. 30 ustawy: Przepisy o prawie właściwym dla zobowiązań umownych stosuje się odpowiednio do zobowiązań z jednostronnych czynności prawnych. Chodzi tu na przykład o przyrzeczenie publiczne.
Zobowiązania pozaumowne podlegają prawu miejsca, w którym zaszło zdarzenie, czyli np. w razie bezpodstawnego wzbogacenia, sprawę ocenia prawo państwa, w którym nastąpiło przesunięcie majątkowe na rzecz wzbogaconego. Takie same zasady będą dotyczyły deliktów, w przypadku zaś prowadzenia cudzych spraw bez zlecenia właściwe będzie prawo miejsca działania gestora ( lex loci gestionis
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)