To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Złącza na klocki
Złącza na klocki są od dawna stosowane przy wykonywaniu konstrukcji drewnianych. Klocki mogą mieć kształt prostopadłościanu (rys. 3.45a 4- d) lub walca (rys. 3.45e). Powinny szczelnie przylegać do wyrobionych dla nich gniazd. Ze względu na możliwość rozluźnienia połączenia w wyniku wysychania drewna zaleca się stosować klocki klinowe (rys. 3.45b), które po pewnym czasie dodatkowo zaklino-wuje się uderzeniami w wystające końce.
Elementy złożone łączone za pomocą klocków mogą stykać się ze sobą swymi podłużnymi powierzchniami (rys. 3.45a i b) łub może między nimi pozostać odstęp (rys. 3.45c). Pozostawienie odstępu wpływa na zwiększenie momentu bezwładności przekroju (zwiększenie nośności elementu na zginanie). Odstęp między elementami zmniejsza też niebezpieczeństwo ich zagrzybienia, gdyż zapewnia swobodny przepływ powietrza. Odstęp taki powinien być nie mniejszy niż 20 mm, lecz nie większy niż połowa wysokości belki h.
Głębokość wrębu c nie powinna być większa niż 1/5 wysokości łączonych elementów h. Najmniejsza głębokość wrębu powinna wynosić 20 mm w przypadku elementów tartych i 30 mm w przypadku okrąglaków.
Długość klocka a powinna być większa lub równa pięciokrotnej głębokości wrębu c, a jego grubość równa 2c, w przypadku, gdy łączone elementy stykają się, lub 2c + c(), jeśli między elementami pozostawiono odstęp [25j.
W konstrukcjach współczesnych, a w przeszłości takich, które miały być eksploatowane dłuższy czas, połączenia ciesielskie nie mogą i nie mogły być stosowane jako podstawowe. Dotyczy to także przypadków dużego wytężenia elementów oraz elementów i konst rukcji poddanych obciążeniom zmiennym, a do takich zalicza się również obiekty mostowe. W tych przypadkach koniecznie jest stosowanie łączników metalowych [16].
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)