To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
23. Zjawiska autoimmunizacyjne W zjawiskach autoimmunizacyjnych odgrywają rolę:
- autoantygeny - antygeny znajdujące się na prawidłowych komórkach ustroju, w ich cytoplazmie, lub wytwarzane i wydzielane przez prawidłowe komórki ustroju, każdy autoantygen zawiera różne epitopy, rozpoznawane przez limfocyty T i B
- komórki dendrytyczne - migrują z tkanek i narządów, docierają do okolicznych węzłów limfatycznych i aktywują dziewicze autoreaktywne limfocyty T, odgrywają też rolę w restymulacji limfocytów pamięci w tkankach i podtrzymaniu aktywnego stanu zapalnego
- autoreaktywne limfocyty T - rozpoznają epitopy pochodzące z autoantygenu w połączeniu z autologiczną cząsteczką MHC, autoreaktywne limT CD4+ pomocnicze główne zagrożenie - pod ich kontrolą znajdują się inne komórki układu odpornościowego przede wszystkim limfocyty B i limfocyty T cytotoksyczne
- autoreaktywne limfocyty B - są w stanie rozpoznać epitopy/autoantygeny rozpuszczalne bez połączenia z cz.MHC, spełniają również funkcję komórek prezentujących autoantygeny autoreaktywnym limfocytom T, uzyskując w ten sposób pomoc w produkcji autoprzeciwciał
- autoprzeciwciała - wytwarzane przez autoreaktywne limfocyty B, mogące wiązac epitopy/autoantygeny rozpuszczalne bądź powierzchniowe, poprzez aktywację licznych mechanizmów efektorowych (dopełniacz, ADCC) mogą powodować niszczenie tkanek i narządów
- autotolerancja - limfocyty autoreaktywne i autoprzeciwciała, będące prawidłową częścią składową układu odpornościowego nie prowadzą dzięki niej do rozwoju choroby autoimmunizacyjnej
Choroby autoimmunizacyjne człowieka Podział ze względu na umiejscowienie autoantygenu narządowo-swoiste choroba Hashimoto tarczyca tyreoglobulina, peroksydaza tarczycowa
choroba Gravesa tarczyca TSHR - receptory dla TSH
niedokrwistość złośliwa komórki okładzinowe żołądka receptor dla gastryny, pepsynogen, H+K+ ATPaza
choroba Addisona kora nadnerczy cukrzyca typu I trzustka antygeny komórek β wysp trzustkowych, insulina
miastenia synapsy nerwowo-mięśniowe receptor dla acetylocholiny
pęcherzyca zwykła skóra desmogleina 3
stwardnienie rozsiane ośrodkowy układ nerwowy antygeny osłonki mielinowej
układowe pierwotna marskość żółciowa nabłonek dróg żółciowych kompleks dehydrogenazy pirogronianowej mitochondriów
wrzodziejące zap. jelita grubego układ pokarmowy tropomiozyna 5, kalretikulina
zespół Sjogrena ślinianki, gruczoły łzowe (kolagenoza)
zap. skórno-mięśniowe twardzina układowa skóra, błony surowicze fibrylaryna, małe białko jądrowe (snoRP)
toczeń układowy rumieniowaty skóra, błony śluzowe i surowicze, nerki dwuniciowy DNA, antygen rybonukleoproteinowy RNPA
(…)
… zapewniające tolerancję na własne antygeny
Indukcja tolerancji centralnej
- pierwszy i najbardziej radykalny etap eliminacji limT autoreaktywnych następuje podczas ich dojrzewania w grasicy
- w procesie apoptozy giną wówczas limT, które mają zdolność wiązania się z dużym powinowactwem z autoantygenami prezentowanymi przez autogeniczne cz.MHC
- przeżywają te, które mają średnie lub małe powinowactwo, te wydostają się na obwód
- limfocyty z dużym powinowactwem do własnych peptydów oprócz apoptozy mogą również przechodzić w drogę różnicowania alternatywnego w limfocyty Treg CD4+CD25+ mające zdolność indukowania tolerancji obwodowej
- warunkiem zajścia delecji limfocytów jest ekspresja danego autoantygenu w grasicy
- brak ekspresji danego epitopu w grasicy ułatwia wydostanie się na obwód limfocytów T o dużym powinowactwie do tego autoantygenu
- obecność komórek autoreaktywnych we krwi obwodowej może przełamać autotolerancję jeśli zawiodą mechanizmy tolerancji obwodowej
- również ekspresja różnych izoform danego autoantygenu w grasicy i na obwodzie może doprowadzić do wydostania się limfocytów autoreaktywnych na obwód
- dojrzewające w szpiku autoreaktywne limfocyt B również ulegają delecji, chyba że w wyniku…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)