1. Siły działające na człowieka w wodzie. Na ciało człowieka zanurzone w wodzie działają dwie zasadnicze siły: siła ciężkości, przyłożona do OSC, i siła wyporu wody (zgodnie z prawem Ar- chimedesa), przyłożona do ogólnego środka objętości ciała. Powstaje para sił, która powoduje ob- rót całego ciała wokół osi swobodnej. Ciało zostaje zrównoważone wtedy, gdy obie siły - W i Q - znajdują się na jednej linii pionowej. Ciało przyjmuje wtedy pozycję ukośną z opuszczonymi no- gami i głową na powierzchni wody. Zrównoważenie ciała w poziomie jest natomiast możliwe po- przez przemieszczenie OSC „pod” OSO. Praktycznie można to osiągnąć przenosząc masę koń- czyn górnych dogłowowo (ramiona w górę). 2. Gęstość tkanek i narządów ciała człowieka (najlżejsze, najcięższe...). Ciało człowieka nie jest jednorodne, jesteśmy zbudowani z tkanek o różnej gęstości. Najmniejszą masą właściwą charakteryzują się płuca człowieka (0,6 g/cm3), niską gęstość ma również tkanka tłuszczowa (0,9 g/cm3). Zbliżone wartości wykazują krew, skóra, mięśnie, nerki, wątroba (ok. 1,1- 1,2 g/cm3), największą zaś gęstość posiada substancja zbita kości (do 2 g/cm3) . Zależnie od pro- porcji udziału poszczególnych tkanek będzie zmieniała się gęstość różnych części ciała. Gęstość średnia ciała zależy od wiek, budowy i płci badanych. 3. Łańcuch biokinematyczny i jego ruchliwość. Łańcuch biokinematyczny - szereg ogniw połączonych węzłami: otwarty - łańcuch kończący się ogniwem, np. kończyna górna od łopatki do dłoni, zamknięty - po każdym ogniwie łańcucha na- stępuje węzeł np. klatka piersiowa w przekroju poprzecznym: żebro, mostek, żebro, kręgosłup. Ruchy w stawach są ruchami obrotowymi. Każda możliwość ruchu to jeden stopień swobody. Za- blokowany ruch – to więź. W stawach człowieka można wyzwolić od 1 do 3 stopni swobody - stawy jedno-, dwu- i wieloosiowe. Suma stopni swobody łańcucha to jego ruchliwość. Całe ciało człowieka posiada ok. 240 stopni swobody (niezależnych ruchów). 4. Układ mięśniowy i jego podział (strukturalny, funkcjonalny, rodzaj mięśni...). Podziału układu mięśniowego można dokonać ze względu na 1) topografię : a) mięśnie tułowia i głowy, mięśnie kończyn, b) powierzchowne i głębokie, c) poprzecznie prążkowane i gładkie; ze względu na 2) funkcję : zginające/prostujące, nawracające/odwracające, przywodzące/odwodzące. Zespoły mięśni wykonujących jedną funkcję nazywamy aktonami . Akton posiada klasę (liczba stawów w których pracuje, np. dwustawowe, jednostawowe) oraz liczbę stopni swobody (liczbę obsługiwanych kierunków ruchu – np. zginające i nawracające, prostujące i przywodzące itp.). 5. Ruchliwość stawu, ruchomość stawu, zakres ruchu (definicje).
(…)
… 1. Siły działające na człowieka w wodzie. Na ciało człowieka zanurzone w wodzie działają dwie
zasadnicze siły: siła ciężkości, przyłożona do OSC, i siła wyporu wody (zgodnie z prawem Archimedesa), przyłożona do ogólnego środka objętości ciała. Powstaje para sił, która powoduje obrót całego ciała wokół osi swobodnej. Ciało zostaje zrównoważone wtedy, gdy obie siły - W i Q znajdują się na jednej…
… dla pokonania ich. Im dalej od linii ciężkości znajduje się
obciążenie, tym trudniej je pokonać.
Dźwigniowy mechanizm obciążenia kręgosłupa
podczas różnych sposobów trzymania ciężaru
8. Model mistrza (wysokość ciała, długość kończyn) – płotkarz, skoczek wzwyż.
Płotkarz powinien charakteryzować się optymalną długością kończyn dolnych – przy zbyt krótkich ma kłopoty z pokonaniem płotków, zbyt długie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)