To tylko jedna z 4 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
STEFAN ŻEROMSKI LUDZIE BEZDOMNI 1.Praca nad powieścią :
To 5. z kolei książka Żeromskiego. Powstawała w latach 1898-99- pisana była w pośpiechu ze względu na konieczność dotrzymania terminu. Szybko ukazała się na rynku wydawniczym.
2.Materiały :
Żeromski nie ukrywał zbierania materiałów do powieści- odbył między innymi podróż do Dąbrowy Górniczej, żeby zobaczyć życie Zagłębia. Opisy w powieści musiały być dokładne, gdyż często stanowiła ona jedyne źródło informacji. Wszystkie miejsca w powieści pisarz znał z obserwacji, opisywał je z wielką troską o autentyzm. Wskazywano także niejednokrotnie na związki postaci z życiem autora- np. pierwowzorem Joasi miała być żona pisarza- Oktawia. Żeromski to wychowanek pozytywistyczno-naturalistycznego scjentyzmu, znał wagę rzeczowej obserwacji. Wyznawał zasadę, że pisarz to uczony, który powinien badać świat (metoda sumiennego zbierania materiałów i rzeczowego opisu). Ale są to zawsze tylko inspiracje- zmienione przez pisarza w dzieło sztuki. Z materiału realności kreuje postaci fikcyjne. Materiały te to całe życie pisarza- spędzone w różnych środowiskach, wśród różnych ludzi. Bezpośredni materiał do powieści współczesnej dały obserwacje życia i pracy działaczy socjalistycznych. 3.Książka-czyn :
Powieść dosłownie otwiera XX wiek (wydana 1899/1900). Otwiera także nowy świat literacki- wraz z Wyspiańskim i jego Weselem. Powieść stała się wielkim przeżyciem pokoleniowym- formułowała przemyślenia młodych. Żeromskiego okrzyknięto pisarzem- budzicielem, pasowano go na wieszcza narodowego, kontynuatora romantyzmu, na symbol Polski walczącej i niepodległej. Z inspiracji tej powieści powstały cenne inicjatywy społeczne. Żeromski dokonuje też reorientacji literatury w skali Młodej Polski. 4.Powieść społeczna :
To powieść współczesna dająca przekrój najważniejszych spraw ówczesnych. Przewodnikiem po tych sprawach uczynił młodego i wrażliwego inteligenta. Na jego przykładzie pokazuje problem życia robotników wielkoprzemysłowych i rolnych. To powieść o świecie rozdartym- o dwóch światach: ziemiańskim i burżuazyjnym (klasa pracująca). To syntetyczny obraz rzeczywistości. Świat przedstawiony jest na zasadzie kontrastu- kontrastu natury społecznej. Z jednej strony jest świat bogactwa, piękna i kultury- a z drugiej świat klas pracujących pełen nędzy, brzydoty i nieludzkości. Opis strasznych dzielnic nie ma w literaturze sobie równych. Pisarz uzmysławia czytelnikowi, że taki świat pociąga za sobą choroby i patologie. Każdy fragment tego miejsca staje się częścią wielkiego społecznego oskarżenia. Inaczej jest w opisach zakładów przemysłowych- Żeromski staje się pierwszym z wielkich piewców pracy.
(…)
… braterstwa i miłości! Wiązało się to z marzeniem socjalistów o rewolucji moralnej (zainspirowany myślą E.Abramowskiego)- odwoływał się do filozofii moralnej romantyków, do koncepcji socjalizmu utopijnego: Mickiewicza i Lelewela. Romantyczny charakter ma też myślenie Joasi i wypowiedź Korzeckiego. W ówczesnych warunkach czytania aluzyjnego romantyzm traktowano hasłowo jako znak wywoławczy (odsyłający…
… tytułu:
Bezdomność lumpenproletariatu Paryża i Warszawy, bezdomność klasy robotniczej żyjącej w opłakanych warunkach mieszkaniowych. To dosłowne, społeczno-ekonomiczne znaczenie. Znaczenie w sensie metaforyczno-symbolicznym to niezgoda na zastany świat, to brak stabilizacji w życiu, to oderwanie od stałego miejsca (np. z powodu pracy). Ten typ reprezentują w powieści Wiktor Judym i Joanna. To tęsknota za domem i ziemią rodzinną. To odczucie dosłownego i społecznego sieroctwa. To społeczna bezdomność ludzi, którzy muszą opuszczać własne domy i iść w świat. Ale rozstaniu temu towarzyszy świadomość, iż chcąc iść naprzód, trzeba rozstać się z domem- bo to ostoja zacofania. Żeromski akceptuje stan wydziedziczenia, bo jest on konieczny dla społecznego rozwoju. Bezdomność oznaczająca ludzi bez własnego…
… na zasadzie odpowiedniości (np. pejzaż odpowiada stanom duszy). Autor posługuje się techniką symboliczno-nastrojowa, dokonując w ten sposób liryzacji prozy (nasycił ją elementami charakterystycznymi dla poezji). Ogromną rolę odgrywa tu symbolika- tak charakterystyczna dla modernizmu (zwłaszcza symbol pawia- znak niewypowiedzianego, tajemnicy śmierci, spotkania z Bogiem: rozdział Asperges me). Zakończenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)