To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zbrojenie gruntów
Zbrojenie gruntów jest jednym z najnowszych sposobów wzmacniania gruntów; metoda polega na umieszczeniu w gruncie wkładek o dużej wytrzymałości na rozciąganie.
Zbrojenie gruntów zostało zapoczątkowane na początku lat sześćdziesiątych (1963 r.) przez H. Vidala, który wprowadził pojęcie gruntu zbrojonego. Odmianą gruntu zbrojonego jest technika gwoździowania. Ostatnio coraz częściej jako zbrojenie gruntu, zamiast metalowych, stosowane są wkładki z geowłóknin, geosiatek oraz materiałów odpadowych, np. opon i w postaci mikroelementów wykonanych z odpadów z tworzyw sztucznych Ikompozyt gruntowy).
Klasyczny grunt zbrojony. Grunt zbrojony klasycznie jest materiałem konstrukcyjnym złożonym z nasypanego gruntu wzmocnionego taśmami z materiału wytrzymałego na rozciąganie, na ogół ze stali, a ostatnio także z tworzyw sztucznych, np. polietylenu. Zasada działania gruntu zbrojonego polega na wykorzystaniu tarcia pomiędzy gruntem a zbrojeniem, które powoduje jakby sprężenie gruntu [71, 72].
Grunt zbrojony może być stosowany dość szeroko. Najczęściej jednak spełnia on rolę ścian oporowych, w których połączone ze zbrojeniem elementy licujące tworzą ścianę oporową podpierającą grunt zbrojony (rys. 12.15).
Jako materiał gruntu zbrojonego powinny być stosowane grunty niespoiste o zawartości cząstek d15 34°. Taśmy zbrojeniowe wykonane ze stali żebrowanej mają grubość nie mniejszą niż 5 mm i szerokość co najmniej 40 mm oraz ich długość nie powinna być mniejsza niż 0,7 wysokości ściany oporowej.
Konstrukcje z gruntu zbrojonego należy analizować zarówno z punktu widzenia ich stateczności zewnętrznej (nośność, stateczność na poślizg), jak też wewnętrznej. Stateczność zewnętrzną sprawdza się ogólnie przyjętymi metodami, zakładając, że konstrukcja jest monolityczna.
Stateczność wewnętrzną sprawdza się, biorąc pod uwagę pracę pojedynczego elementu zbrojenia. Z badań wynika, że miejsca największych sił rozciągających, występujących w zbrojeniu, wyznaczają podział na strefy czynną i bierną. W przypadku ściany oporowej podział na te strefy, wraz z przybliżonym ich kształtem geometrycznym
Znając wytrzymałość na rozciąganie materiału zbrojeniowego, można obliczyć przekrój zbrojenia. Przykład zastąpienia na zboczu muru oporowego tańszą konstrukcją z gruntu zbrojonego przedstawiono na rys 12.17.
Grunt zbrojony wkładkami z geowłókniny. Geowłókninami nazywane są maty z włókien sztucznych, stosowane w celu polepszenia warunków gruntowych.
Geowłókniny stosowane są do zbrojenia gruntu, drenażu, ochrony przed erozją, rozdzielania różnych materiałów.
(…)
…. Zagęszczanie gruntu odbywa się za pomocą sprzęto zmechanizowanego, zależnie od wielkości wykonywanej konstrukcji, od lekkich wibratorów do ciężkich walców pneumatycznych. Różne możliwości stosowania geowłóknin
zbrojenia gruntów przedstawiono na rys. 12.20.
Zbrojenie gruntów geosiatkami i matami komórkowymi, Geosiatki są produkowane z materiałów kompozytowych, np, geosiatki FORTRAC firmy Huesker wykonywane…
… można ją układać w kilku warstwach. Geowłókniny mogą być też stosowane zamiast klasycznego zbrojenia cięgnami stalow7mi. Technika wykonywania konstrukcji ziemnych zbrojonych geowłókninami jest podobna do obu konstrukcji z klasycznego gruntu zbrojonego. Różnica polega na tym, że ,;. men tern osłonowym (w przypadku muru oporowego czy nasypu) jest sama geowłóknina.
Wkładka z warstwy niżej położonej jest nieco…
… do wzmocnienia podłoży pod nasypami. Presto GEOWEB produkuje natomiast maty komórkowe GEOWEB. Wykonane są one z odpowiednio połączonych metodą zgrzewania pasków geosyntetyku. Przeznaczone są do obudowy bardzo stromych zboczy, wykonywania podbudów nawierzchni gruntowych dróg i parkingów. Maty po rozciągnięciu do wielokomórkowego „plastra" i wypełnieniu komór gruntem oraz jego zagęszczeniu, stanowią nośne…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)