Zastrzyki - wykład

Nasza ocena:

3
Pobrań: 168
Wyświetleń: 1512
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Zastrzyki - wykład - strona 1 Zastrzyki - wykład - strona 2 Zastrzyki - wykład - strona 3

Fragment notatki:

Zastrzyki
Metoda ta polega na wtłaczaniu w podłoże odpowiednich cieczy (iniektu), zmieniają­cych po pewnym czasie swoje właściwości i uszczelniających podłoże. W piaskacB i żwirach wtłaczanie odbywa się za pomocą rurek stalowych o średnicy 38-50 mm odpowiednio perforowanych na końcu (rys. 12.7a), wbijanych lub wpłukiwanych w pod­łoże, ewentualnie wkładanych w otwory wiercone z rurą osłonową (wtedy zastrzyki wykonuje się przez rurę z „rękawami" gumowymi — rys. 12.8), natomiast w skałach lub niektórych gruntach spoistych konieczne jest wiercenie otworu, do którego wpro­wadza się przewód tłoczny zaopatrzony w uszczelkę gumową (rys. 12.7b). Rodzaj iniektu dobiera się w zależności od uziamienia gruntu (właściwości filtracyjnych) i założonego celu stosowania iniekcji. Zastrzyki cementowe i iłowe. Zastrzyki cementowe wykonuje się z zaczynu cemen­towego o wskaźniku cementowo-wodnym 0,05-0,50 zależnym od wielkości porów lub szczelin w podłożu. Promień zasięgu rozchodzenia się zaczynu w skałach spękanych wynosi 1,5 m, w żwirach — około 1,0 m, a w piaskach — 0,1-0,75 m. Do wtłaczania zaczynu w podłoże stosuje się ciśnienie 0,3-6,0 MPa; przy czym należy upewnić się, aby zastosowane ciśnienie nie podniosło całego masywu uszczelnianego lub elementów istniejących budowli, np. posadzek piwnicznych. Na podstawie doświadczeń stwierdzono, że zastrzyki cementowe są najskuteczniejsze, jeśli średnice kanalików (wolnych prze­strzeni) między ziarnami gruntu są większe niż 0,1 mm.
Jeśli stwierdzi się w skale obecność dużych kawern, wtedy wtłacza się najpierw zaprawę cementowo-piaskową lub mieszankę betonową, a następnie zaczyn cementowy.
W razie konieczności uszczelniania tylko podłoża (np. zapór), zamiast zaczynu cemen-Ifjwego stosuje się zawiesiny iłowe (bentonitowe) lub cementowo-iłowe.
Bitumizacja. Zastrzyki bitumiczne stosuje się w żwirach i skałach spękanych. Wykonuje sjf je z ciekłych asfaltów lub emulsji asfaltowej (60% asfaltu, 35% wody i 5% emulgatora). Asfalt podgrzewa się do 220'C. a ponadto iniektory zaopatruje się w przewody pod­grzewające. Stosowane ciśnienie do tłoczenia wynosi 2,5-3,0 MPa. Promień zasięgu rozchodzenia się bitumu (0,7-2,0 m) zależy od jego rodzaju, ciśnienia i wielkości szczelin lub porów. Grunt uszczelniany przez bitumizację jest słabszy od wzmacnianego cemen-lowaniem. Bitumizację można stosować w przypadku wód agresywnych.
Petryfikacja i wzmacnianie elektrochemiczne. Petryfikację (zastrzyki siłikatowe) wykonuje sję w piaskach średnio- i drobnoziarnistych przez kolejne wtłaczanie najpierw roztworu szkła wodnego, a następnie roztworu chlorku wapnia (żele krzemianowe). W wyniku reakcji obu roztworów powstaje nierozpuszczalny związek, który zeskala i uszczelnia podłoże. Stosuje się również metodę jednoroztworową, polegającą na wtłaczaniu roztworu szkła wodnego z dodatkiem kwasu fosforowego lub cementu. Roztwory podgrzewa się do temperatury 60°C Promień zasięgu rozchodzenia się roztworów wynosi 0,3-1,0 m przy ciśnieniu 0,5-3 MPa.

(…)

… przepływ elektrolitów od anody (iniektor) do katody (specjalnie wbity pręt stalowy). Stosuje się wtedy kilkakrotne wprowadzenie roztworów. Odstęp między elektrodami wynosi 1,0-2,0 m, napięcie 60-100 V.
Zastrzyki polimerowe. Zastrzyki polimerowe wykonuje się przeważnie z tyw^ acetonowo-formaldehydowych (AF-3) bez wypełniaczy i z żywic AF-3 z wypełniaczami którymi są cement lub bentonit (10-25%).
Iniekt…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz