To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Sylikatyzacja i bitumizacja
Sylikatyzacja jest procesem zeskalania górotworu szkłem wodnym z domieszką chlorku wapnia i innych składników regulujących proces wiązania i twardnienia iniektu. W odróżnieniu od cementu szkło wodne wiąże i twardnieje w ściśle określonym czasie w zależności od rodzaju i ilości dodawanych domieszek. Czas ten może być regulowany w granicach od kilku do kilkudziesięciu minut, co daje bardzo duże możliwości uzyskiwania ściśle określonego płaszcza ochronnego. Krótki czas wiązania wyklucza nadmierne rozpływanie się iniektu czy jego wypływ poza wzmacniany iniekcyjnie obszar. Z tych też względów otwory należy rozmieszczać w niewielkiej odległości 0,5—1,0 m, a dokładność dozowania i podawania składników należy maksymalnie zautomatyzować, aby nie dopuścić do związania zaczynu w sieci instalacji i urządzeń iniekcyjnych. Zestaw urządzeń jest w tym przypadku bardziej złożony, a jego obsługa wymaga dużego doświadczenia załogi roboczej. Sylikatyzacja może być bardziej skutecznym zabiegiem niż cementacja, ale tylko pod warunkiem, że będzie przeprowadzona właściwie. Szkliwo spetryfikowanego górotworu jest niewątpliwie bardziej wodonieprzepuszczalne niż spoiwo cementowe.
Dość wrażliwy chemiczny skład iniektu sterującego procesem wiązania jest też bardziej czuły na skład chemiczny wody gruntowej i musi być do niej dokładnie dostosowany. Zakłócone proporcje chemiczne często zaburzają przebieg przewidywanych procesów, albo wręcz hamują ten przebieg. Mogą też wywołać inne uboczne procesy chemiczne, szkodliwe lub nawet mszczące środowisko, dlatego sylikatyzacja wymaga szczególnego nadzoru technicznego w procesie jej prowadzenia. Bardzo duża aktywność chemiczna iniektu petryfikacyjnego czyni go również podatnym na oddziaływanie polem elektrycznym. W gruntach mało przepuszczalnych przenikanie iniektu może być pobudzone i spotęgowane przepływem prądu elektrycznego. Rury iniekcyjne podłączamy do anody, a między mmi wprowadzamy do gruntu pręty o średnicy 20 mm jako katodę (rys. 10.45). Pod działaniem stałego napięcia 40-60 V zjonizowany iniekt pokonuje opory przepływu i przenika równomiernie w głąb gruntu. Elektropetryfikacja jest jednak bardzo kosztownym zabiegiem i może być stosowana w szczególnych przypadkach jako metoda nadzwyczajna—w sytuacjach awaryjnych.
Bitumizacja. Bitumizacji poddaje się silnie spękany bądź wręcz rozkruszony masyw, gruz skalny o wyjątkowo dużych szczelinach, pustkach drożnych. Zastrzyki wypełniające szczeliny wykonujemy z gorącej masy asfaltowej lub z emulsji bitumicznej na zimno. Szczególnie efektywne są zastrzyki z masy wtłaczanej do górotworu na gorąco. Podgrzana, płynna masa przenika początkowo bardzo dokładnie we wszystkie pustki, ale po zetknięciu z masywem o niskiej temperaturze szybko stygnie, traci płynność i zaczyna zaklejać dotychczas drożne szczeliny. Dalsze wstrzykiwanie emulsji zarówno na gorąco, jak i na zimno będzie uszczelniać masyw już tylko w obrębie otworu iniekcyjnego. W wymkubitumizacji otrzymujemy masyw spoisty, zdolny przeciwdziałać małym lokalnym obwałom i dość dobrze uszczelniony przed swobodnym dopływem wody. Bitumizacja jest bardzo skutecznym zabiegiem w procesie likwidacji zagrożenia w otoczeniu górotworu nadmiernie naruszonego lub zawału zniszczonego wyrobiska. Wykonawstwo robót związanych z bitumizacją wymaga wyspecjalizowanego sprzętu i dobrze przygotowanej załogi roboczej. Może ją wykonywać doświadczona firma specjalistyczna
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)