To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zastosowanie sprężonego powietrza
Zadaniem sprężonego powietrza jest powstrzymanie dopływu wody do wyrobiska podziemnego zabezpieczonego tarczą, lub innym rodzajem obudowy stałej czy tymczasowej. Podwyższone ciśnienie jest utrzymywane przede wszystkim w czołowej części wyrobiska, gdzie odbywa się jego drążenie, montaż obudowy starej i jej uszczelnienie. W części już uszczelnionej ciśnienie można obniżyć do normalnego, atmosferycznego. Oznacza to, że na granicy obudowy całkowicie wykończonej, uszczelnionej i niewykończonej musi być przepona szczelna odcinająca komorę ciśnieniową od reszty wyrobiska podziemnego. Przepona zwana przegrodą śluzową jest urządzeniem tymczasowym i powinna mieć, co najmniej, trzy komory śluzowe (rys. 10.23). Przegroda musi być konstrukcją sztywną, szczelną i szczelnie połączoną z obudową stałą. Jest więc wykonywana jako gruba ściana murowana lub z tzw. chudego betonu albo z dwóch przepon z blachy stalowej wewnętrznie usztywnionych stężeniami ze stali kształtowej. W metodzie tarczowej najczęściej stosuje się przegrody stalowe, ponieważ są one bardzo łatwe do wykonania. Otóż w miejscu przewidywanej przepony między tubingi wkłada się kołnierze z blachy stalowej wystające do wnętrza tunelu na kilka do dziesięciu centymetrów. Do nich w odpowiednim czasie zostają przyspawane blachy przepon. Tego typu połączenie gwarantuje jego szczelność. Łatwo jest też zdemontować niepotrzebne już przepony, odcinając je po obrysie wewnętrznym obudowy.
W miarę postępu robót komora sprężonego powietrza powiększa się coraz bardziej, co zwiększa nadmierne jego zapotrzebowanie. Wewnątrz komory znajduje się też coraz więcej całkowicie wykończonej, uszczelnionej obudowy, co oznacza, że przepony należy budować co kilkadziesiąt metrów, a wraz z nimi przenosić urządzenia śluzowe, z czym wiąże się konieczność dysponowania dwoma ich zestawami. Innym uciążliwym problemem zastosowania sprężonego powietrza w wyrobiskach poziomych jest zróżnicowane ciśnienie wody, W stropie wyrobiska mamy ciśnienie mniejsze, a w spągu większe. Im większa wysokość wyrobiska, tym większa różnica ciśnień. Ciśnienie powietrza w komorze jest praktycznie stale. Wobec tego, gdy będziemy utrzymywać je w równym ciśnieniu wody w stropie wyrobiska, wówczas będzie ona dopływać do spągowej jego części. Jeśli natomiast utrzymywalibyśmy ciśnienie sprężonego powietrza równoważącego ciśnienie wody w spągu wyrobiska, to w jego stropie powstałoby znaczne nadciśnienie, które byłoby znacznym zagrożeniem bezpieczeństwa robót, ponieważ groziłoby przerwaniem szczelności nadkładu i ucieczką powietrza. Praktycznie musimy utrzymywać w komorze ciśnienie sprężonego powietrza na poziomie jednej trzeciej wysokości wyrobiska, utrzymując nieznaczne nadciśnienie i narażając się na nieduże dopływy wody (rys, 10.23). Powoduje to pewne straty powietrza i konieczność dodatkowego pomopowania wody. Przy zastosowaniu sprężonego powietrza musimy więc rozeznać szczelność nadkładu i jego wytrzymałość. Ogólnie przyjmuje się, że grubość nadkładu z zastosowaniem sprężonego powietrza nie powinna być mniejsza niż 4 m. Im większy nadkład, tym większa gwarancja, że nie zostanie on przerwany sprężonym powietrzem. Czasami stosuje się specjalne zabiegi uszczelniające nadkład, ale pociąga to za sobą dodatkowe koszty budowy obiektu.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)