11. Zasolenie wody Magdalena Kamińska Rozdział został opracowany na podstawie codziennych pomiarów zasolenia wody morskiej w próbach pobieranych na stacjach brzegowych oraz na podstawie danych pomiarowych IMGW zebranych w czasie rejsów. Serie czasowe zasolenia zostały uzupełnione danymi pozyskanymi z IO Warnemünde. Największym zakresem zmienności (4,17) charakteryzowało się zasolenie na stacji brzegowej w Helu (Tabl. 11.1). Zasolenie wody zmierzone w Gdyni (3,52), Międzyzdrojach (3,24) i Władysławowie (1,28) charakteryzowało się mniejszą zmiennością w 2001 roku (w nawiasach podano wartość amplitudy zasolenia). Odchylenie średniej wartości rocznej zasolenia od wartości średniej z wielolecia 1951–2000 było ujemne na wszystkich tych stacjach. Odchylenia średniego miesięcznego zasolenia w Helu, Międzyzdrojach i Władysławowie były ujemne dla każdego miesiąca w stosunku do średniej w wieloleciu. Jedynie w Gdyni w maju (0,05) i czerwcu (0,13) średnie zasolenie miesięczne było wyższe od średniego w wieloleciu (Tabl. 11.1). Zdecydowana przewaga odchyleń ujemnych (46 wartości) od wartości średniej z wielolecia nad dodatnimi (tylko 2) świadczy o niższym zasoleniu wód powierzchniowych Zatoki Gdańskiej i Zatoki Pomorskiej w roku 2001 w stosunku do wielolecia. Zasolenie wody w polskim sektorze Bałtyku Południowego w roku 2001 ulegało zmianom w zależności od regionu i pory roku. W strefie przybrzeżnej, od Władysławowa do Kołobrzegu, zasolenie wód w warstwie powierzchniowej mieściło się w granicach od 6,7 do 7,6 (Rys. 11.1 do 11.7) i wykazywało zmienność sezonową. W marcu i kwietniu zasolenie zmierzone w strefie brzegowej wynosiło od 7,4 do 7,6 (Rys. 11.2 i 11.3), w czerwcu, sierpniu, wrześniu i listopadzie było niższe i zawierało się w granicach od 6,7 do 7,2 (Rys.11.4 do 11.7). Wpływ słodkich wód Wisły na zasolenie w warstwie powierzchniowej Zatoki Gdańskiej zaobserwowano w marcu (Rys. 11.2, 11.9), kwietniu (Rys. 11.3, 11.10), sierpniu (Rys. 11.5, 11.12), wrześniu (Rys. 11.6, 11.13) i grudniu (Rys. 11.7, 11.14), kiedy to osiągało wartość poniżej 3 na stacji ZN2. W lutym (Rys. 11.1, 11.8) i czerwcu (Rys. 11.4, 11.11) zmierzono na tej stacji zasolenie około 7. Wysładzający wpływ wód Odry na zasolenie w warstwie powierzchniowej strefy przyujściowej Zatoki Pomorskiej zaobserwowano w rejsach od kwietnia do listopada (Rys. 11.3 do 11.7, 11.10 do 11.12 oraz 11.14). Zmierzone wartości zasolenia w strefie przyujściowej zawierały się w granicach od 3,7 do 5,6. Zasięg wód o niższym zasoleniu, zarówno w Zatoce Gdańskiej jak i Pomorskiej, był zmienny zależnie od kierunku
(…)
… w strefie przyujściowej
zawierały się w granicach od 3,7 do 5,6. Zasięg wód o niższym zasoleniu,
zarówno w Zatoce Gdańskiej jak i Pomorskiej, był zmienny zależnie od kierunku
wiatru w rejonie pomiarów.
Zasolenie wody powierzchniowej w strefie głebokowodnej polskiego
sektora Morza Bałtyckiego zawierało się od 6,7 we wrześniu w południowo –
wschodnim skraju Głębi Gotlandzkiej (Rys. 11.6) do 7,4 w kwietniu…
… Bałtyku
Miąższość warstwy izohalinowej, ograniczonej wartością izolinii 7,5, była
zróżnicowana przestrzennie. Grubość tej warstwy w rejonie Głębi Gdańskiej
wynosiła od 40 metrów na początku roku (Rys. 11.15) do 80 metrów pod koniec
roku (Rys. 11.14). W południowo – wschodnim skraju Głębi Gotlandzkiej
miąższość warstwy izohalinowej wynosiła od 50 metrów na początku roku (Rys.
11.15), do 70 metrów…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)