To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasady wyznaczania sił wewnętrznych
Przystępując do obliczeń statycznych trzeba najpierw rozstrzygnąć, czy w trakcie wykonywania obiektu będzie zmieniał się model obliczeniowy. Jeżeli tak, to dla poszczególnych faz budowy trzeba określić odpowiednie modele obliczeniowe oraz wyznaczyć siły wewnętrzne od ciężaru własnego i obciążeń technologicznych (montażowych), a dopiero dla docelowego modelu obliczeniowego - siły wewnętrzne od wyposażenia i obciążeń użytkowych. Jeżeli nie, to siły wewnętrzne od ciężaru własnego wyposażenia i obciążeń użytkowych należy wyznaczyć przyjmując jeden docelowy model obliczeniowy.
W poszczególnych fazach budowy oraz po jej zakończeniu siły wewnętrzne bądź przemieszczenia od obciążeń wyznacza się z reguły zgodnie z założeniami teorii sprężystości stosując metody analizy lin i owo-sprężystej uwzględniające liniowość prawa fizycznego i liniowość związków geometrycznych. Jedynie dla pewnych konstrukcji (np. smukłych podpór, niektórych mostów łukowych, a szczególnie mostów wiszących) konieczne może być uwzględnienie nieliniowości geometrycznej (teorii drugiego rzędu). Analiza liniowo-sprężysta pozwala na stosowanie zasady superpozycji skutków upraszczającej obliczenia statyczne oraz umożliwia oszacowanie charakterystyk dynamicznych konstrukcji mostowej.
W ogólnym przypadku analiza statyczna konstrukcji mostowej polega na wyznaczeniu rozkładu sił wewnętrznych (sił normalnych, poprzecznych, momentów zginających i skręcających) od obciążeń stałych (ciężaru własnego i wyposażenia) oraz obwiedni sił wewnętrznych od obciążeń użytkowych (ruchomych). Celem obliczeń statycznych jest wyznaczenie ekstremalnych wartości sił wewnętrznych oraz uogólnionych przemieszczeń (ugięć, kątów obrotu) w określonych przekrojach (miejscach) konstrukcji.
Dla najprostszego modelu e\pl (np. belki) obliczenia statyczne będą polegały na:
- wyznaczeniu dla określonych przekrojów (przyjmowanych zwykle co — rozpiętości przęsła) linii wpływu momentów zginających sił poprzecznych i ewentualnie linii wpływu momentów skręcających,
- obliczeniu powierzchni pól dodatnich i ujemnych linii wpływu oraz wyznaczeniu w poszczególnych przekrojach, momentów i sił poprzecznych od obciążeń stałych,
- wyznaczeniu ekstremalnych tj. maksymalnych i minimalnych wartości momentów i sił poprzecznych od obciążeń ruchomych (użytkowych) w poszczególnych przekrojach,
- wyznaczeniu obwiedni momentów i sił poprzecznych od obciążeń ruchomych,
- zsumowaniu dla poszczególnych przekrojów maksymalnych i minimalnych wartości momentów i sił poprzecznych od obciążeń stałych i użytkowych.
Dla przekrojów elementów prętowych, w których występuje złożony stan naprężenia konieczne jest uwzględnienie kombinacji obciążeń - wyznaczenie dla belki np. wartości:
(…)
… i odpowiedniej wartości N.
W przypadku przęseł jednobelkowych, przyjmując model obliczeniowy klasy e1, p1 z reguły przynajmniej w części przekrój ów podporowych, wprowadza się podparcie uniemożliwiające obrót w płaszczyźnie prostopadłej do osi belki (utwierdzenie na skręcanie). W zależności od warunków podparcia obciążenie usytuowane mimośrodowo względem osi podłużnej wywoła oprócz zginania skręcanie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)