To tylko jedna z 8 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZASADY RACJONALNEJ GOSPODARKI REMONTOWEJ
7.1. Pojęcie gospodarki konserwacyjno-remontowej
Właściwa gospodarka konserwacyjno-remontowa przyczynia się do pełniejszego wykorzystania
mocy produkcyjnych oraz decyduje o maksymalnym wykorzystaniu czasu pracy maszyn i urządzeń przy jednoczesnym zachowaniu ekonomicznie uzasadnionego okresu uŜytkowania środków
trwałych, właściwej jakości produkcji i obniŜenia kosztów własnych. Racjonalna gospodarka
remontowa decyduje równieŜ w znacznej mierze o wielkości nakładów inwestycyjnych na rozbudowę przemysłu przez przedłuŜanie Ŝywotności maszyn, ich modernizację i zwiększanie wydajności.
Wszystkie działania związane z konserwacją i remontem maszyn zaliczamy do czynności
obsługowych w procesie ich eksploatacji. Główne czynności konserwacyjno-remontowe sprowadzają się do:
a)- konserwacji, polegającej na bieŜącej obsłudze zmianowej, wykonywanej przez operatora,
b)- obsługi międzyremontowej, będącej domeną działania słuŜb utrzymania ruchu,
c)- okresowych przeglądów technicznych,
d)- remontu bieŜącego,
e)- remontu średniego,
f)- naprawy głównej czyli remontu kapitalnego.
Ad. b) Obsługa międzyremontowa polega na doraźnym usuwaniu nieprawidłowości w działaniu
maszyn, niesprawności w układach sterowania i wykonywaniu drobnych napraw.
Ad. c) Przeglądy techniczne mają na celu określenie zakresu najbliŜszego remontu i ewentualne
podjęcie decyzji o konieczności jego natychmiastowego przeprowadzenia. Przeglądy nie powinny eliminować maszyny z uŜytkowania dłuŜej niŜ na jedną zmianę, i o ile to moŜliwe, przeprowadza się je na trzeciej zmianie.
Ad. d) Remont bieŜący polega na wymianie szybko zuŜywających się części (pasków klinowych,
wymianie uszczelnień, naprawie instalacji elektrycznej itp.). Remont bieŜący nie wymaga zwykle powaŜniejszego demontaŜu maszyny i przeprowadzany jest na miejscu jej pracy.
Ad. e) Remont średni teŜ prowadzi się zwykle na miejscu pracy maszyny, choć ma on juŜ znacznie szerszy zakres. Jego koszt moŜe sięgać do 30% wartości remontowanego obiektu. W przypadku obrabiarek w zakres remontu średniego wchodzić będzie między innymi regeneracja stołów roboczych, par prowadnicowych, wymiana zuŜytych łoŜysk, wpustów, okładzin hamulców,
sprzęgieł, regulacja luzów, przesmarowanie bezobsługowo smarowanych węzłów tarcia.
Ad. f) Naprawa główna, czyli remont kapitalny maszyn stacjonarnych wiąŜe się zwykle ze zdjęciem maszyny z fundamentów i całkowitym jej demontaŜem. W przypadku obrabiarek jego
efektem jest nie tylko wymiana lub regeneracja zuŜytych części układu strukturalnego obrabiarki, ale równieŜ jej modernizacja, oraz wymiana lub naprawa współpracujących z nią układów
pomocniczych. Po remoncie kapitalnym dokonuje się odbioru technicznego maszyny, która
powinna odpowiadać normom ustalonym dla nowej maszyny. Koszt remontu kapitalnego nie
powinien przekroczyć 70% wartości nowej, równowaŜnej pod względem wydajności i moŜliwości technologicznych maszyny. O bardziej szczegółowej analizie opłacalności remontu kapitalnego
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)