Zasady projektowania syfonów kanalizacyjnych
Syfony kanalizacyjne służą do pokonywania przeszkód terenowych, takich jak np. rzeki czy obiekty podziemne - pod tymi przeszkodami. Przepływ w syfonie, złożonym z jednego lub więcej przewodów, odbywa się pod ciśnieniem, ze stratą energii - na pokonanie oporów liniowych i miejscowych.
Schemat syfonu pod dnem rzeki Prędkość przepływu ścieków w przewodach syfonowych, nawet przy minimalnych przepływach, powinna być większa niż prędkość samooczyszczania. Na ogół przyjmuje się jako minimum:
0.9 m/s w kanalizacji rozdzielczej (przy przepływach nocnych - ścieków pogody bezdeszczowej - nie mniej niż 0.7 m/s),
1.2 m/s w kanalizacji ogólnospławnej.
Z drugiej strony prędkość przepływu nie powinna być zbyt duża, gdyż prowadzi do dużych wartości strat hydraulicznych (Δhs) i w konsekwencji do dużych niezbędnych różnic den kanałów na wlocie i wylocie z syfonu .
W kanalizacji deszczowej bądź ogólnospławnej stosuje się najczęściej kilka przewodów syfonowych, o różnych średnicach i o wlotach na różnych poziomach, włączających się do pracy kolejno, w miarę zwiększania się strumienia dopływających ścieków pogody deszczowej
Sytuowanie wysokościowe wlotów do rur syfonowych w komorze dopływowej
Ze względu na możliwość wytrącania się osadów należy przewidzieć możliwość płukania i czyszczenia przewodów syfonowych, zwłaszcza odcinków wznoszących się. Minimalna średnica syfonu to K 0.15 m. Stosuje się tutaj rury żeliwne, stalowe czy żelbetowe, obecnie coraz częściej też tworzywa sztuczne - wzmocnione. Obliczenia hydrauliczne syfonów sprowadzają się do:
doboru średnic przewodów syfonowych (ds) ze względu na prędkość υs ,
określenie strat hydraulicznych w syfonie ( ), tj. różnicy zwierciadeł ścieków w studzienkach 1 i 2 lub różnicy rzędnych den kanałów (rys. 94).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)