Zasady projektowania sieci wodociągowych Materiały wyjściowe: - lokalizacja i dyspozycyjne wydajności potencjalnych źródeł zasilania zewnętrznego, plan sytuacyjno – wysokościowy terenu miasta, aktualny plan urbanistyczny. Czynności: trasowanie sieci – składa się z dwóch etapów: trasowanie na planie geodezyjnym polegające na wykreśleniu na planie tras przewodów wodociągowych, w pierwszej kolejności przewodów magistralnych, trasowanie w przekroju podłużnym i poprzecznym ulicy stanowiące końcowy etap trasowania; polega ono na szczegółowym zlokalizowaniu przewodu projektowanego z uwzględnieniem relacji z innymi elementami infrastruktury podziemnej (kable telefoniczne, telekomunikacyjne). Trasowanie – polega na wykreśleniu linii oznaczających magistrale wzdłuż ciągów komunikacyjnych. Magistrale powinny bowiem łączyć najkrótszą i najprostszą drogą źródła zasilania systemu z centrami rozbiorów. Muszą być powiązane z układem komunikacyjnym miasta. W praktyce obecnie nie projektuje się nowych systemów natomiast mamy do czynienia z systemami starymi, które są modernizowane i rozbudowywane. Na planach urbanistycznych występują wówczas dwie kategorie terenów: obszary już zainwestowane (zabudowane), gdzie możliwe są działania zagęszczające; zadania trasowania mogą być przeprowadzone jednoznacznie, obszary rozwojowe, które z reguły traktowane są wariantowo zarówno w aspekcie lokalizacji jak i intensywności użytkowania tzn. w planach podane są lokalizacje terenów rozwojowych oraz ich maksymalne chłonności, natomiast z reguły nie ma danych kiedy i czy w ogóle będą zagospodarowane. Podane są w planie urbanistycznym lokalizacje głównych ulic o znaczeniu ponadlokalnym, a także kierunki rozwoju natomiast nie jest znany szczegółowy układ ulic na terenach rozwojowych, gdzie w zasadzie można mówić o równych kierunkach rozwoju.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)