Zasady sytuacyjnego trasowania kanałów - na planach Zasady ogólne
Rozplanowanie sytuacyjne przewodów kanalizacyjnych (podobnie jak i wodociągowych, ciepłowniczych, gazowych itp.) powinno być równoległe do:
- osi ulic (krawężników, chodników),
- linii rozgraniczających zabudowy,
- istniejącego zbrojenia podziemnego.
W szerokich ciągach komunikacyjnych („pieszo-jezdnych”) - o szerokości przekraczającej 30m, i obustronnej zabudowie, należy projektować dwa równoległe kanały ogólnospławne bądź bytowo-gospodarcze. Liczba i układ kanałów deszczowych zależy od warunków miejscowych. Gdy odwadniana jest tylko ulica należy zastosować jeden kanał, gdy odwadniane są też dachy domów i podwórza, wówczas należy przewidzieć 2 przewody, lub nawet 3. Wymagane odległości projektowanych kanałów grawitacyjnych od istniejącego uzbrojenia podziemnego i nadziemnego terenu regulowane są odpowiednimi przepisami miejscowymi, np. wojewódzkimi - ZUDP Wrocław. Przykładowo, minimalna odległość zewnętrznego obrysu kanału od:
krawężnika - wynosi - 2.0 m [wg COBRI INSTAL [23] z 2003r. - 1.2 m]
budynku mieszkalnego 5.0 m [4.0 m]
torów kolejowych 5.0 m [od skrajnej szyny torowiska]
autostrad 5.0 m rowów otwartych 2.0 m [0.8 m]
drzew, krzewów 1.0 m [2.0 m]
pomników przyrody 15.0 m drenażu podziemnego 2.0 m przewodu ciepłowniczego 3.0 m [1.2 ÷ 1.4 m w zależności od ]
przewodu wodociągowego 2.0 m [1.2 ÷ 1.7 m w zależności od ]
przewodu gazowego: - w zależności od kabli energetycznych i telekomunikacyjnych 2.0 m.
Zasady pokonywania łuków
Kanały nieprzełazowe - o wysokości przekroju h=D tzw. półprzełazowe) można budować w łukach - o łagodnych krzywiznach - o promieniach (R), przy czym:
R min 5b, gdzie b=D - szerokość kanału w tzw. pachach [m], oraz R
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)