ZASADY PRAWA KARNEGO - zasada to pewna prawidłowość będąca w opozycji do wyjątku, określona dyrektywa postępowania, dominujące, uzupełniające, skodyfikowane, nieskodyfikowane, wynikają z tradycji doktrynalnej oraz subiektywnych poglądów, część ma charakter ogólnoprawny (praworządności, sprawiedliwości, humanizmu), a część tylko w prawie karnym Praworządności - postępowanie zgodne z prawem, legalizm, funkcja gwarancyjna, kierowane pod adresem ustawodawcy Nullum delictum sine lege poenali - po raz pierwszy Deklaracja Praw Człowieka, art. 42 ust. 1 Konstytucji, ma ona nadrzędny charakter w hierarchii norm prawnych, art. 1§1, (sine lege scripta, sine lege certa), obowiązek określenia znamion czynu zabronionego, zakaz czynienia tego w aktach podstawowych, w sposób precyzyjnym, kompletny i jednoznaczny, nie mogą być w sposób blankietowy (tylko do konstytucji, czy umów), nie są możliwe wyjątki od tej zasady Sprawiedliwości - Humanizmu - szersze ujęcie zagadnienia, wymaga ludzkiej postawy w procesie stanowienia i stosowania prawa, człowiek w centrum zainteresowania, art. 3, zakaz tortur, poniżającego traktowania, Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, humanitaryzm powinien dotyczyć całego postępowania, przygotowawczego, jurysdykcyjnego i wykonawczego Subsydiarności - stosowane w ostateczności, ultima ratio, posiłkowość, jedynie w absolutnej niezbędności, wyrządza dolegliwośc (malum passionis propter maulum actionis), w systemach totalitarnych prima ratio Czynu - tylko czyn może być podstawą odpowiedzialności, prawo karne czynu, (nullum sanctio sine actio, nullum crimen sine actione, cogitationis poenam nemo patitur), art. 115§1, odstępstwem jest stosowanie środków wychowawczych wobec nieletnich w związku z demoralizacją, przymus leczenie Społecznej szkodliwości - art. 1§2, art. 115§2, odwołanie do materialnej definicji przestępstwa, bez względu na zawinienie godzi w jakiekolwiek dobro prawne, wpływa na przestępność danego czynu, Winy - nullum crimen (poena) sine culpa, odpowiedzialność nie może mieć charakteru obiektywnego, subiektywizacja - ograniczenie ze względu na zawinienie sprawcy, art. 1§3 element definicji przestępstwa, Indywidualizacji odpowiedzialności - odpowiedzialność tylko za własne czyny, niedopuszczalność odpowiedzialności zbiorowej czy grupowej, pozostałość w bójce, pobicia, podżegacz, pomocnik, indywidualizacja winy, odpowiedzialność tylko za to, co obejmował swym zamiarem, w granicach swe umyślności lub nieumyślności, niezależnie od innych, art. 20, 21, 55 (okoliczności wypływające na wymiar), ale tez odpowiedzialność podmiotów zbiorowych In Dubio pro reo - wszystkie wątpliwości rozstrzyga się na korzyść sprawcy art. 5§2 kpk, związana z zasada domniemania niewinności
(…)
…, wymiar należy wyłącznie do sądu (art. 45 i 175 Konstytucji), przez niezawisłe i niezależne sądy, sędziowie posiadają kwalifikacje, 17.10.2001 likwidacja kolegiów ds. wykroczeń
Stałości i pewności prawnej - nowelizacje i rekodyfikacje nie sprzyjają kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa i nie umacniają autorytetu
…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)