To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
POJĘCIE ZASADY SWOBODY UMÓW
Umowa zobowiązująca (obligatoryjna) - skonstruowana przez system prawny czynność konwencjonalna (os woistych cechach i znaczeniu) o największej doniosłości społecznej, których treścią jest zobowiązanie się jednej lub więcej stron do świadczenia (art. 353 KC).
Ujęcie materialne - możność samodzielnego kształtowania stosunków umownych (tzw. rzeczywista swoboda).
O treści stosunku umownego (takiego, który powstał na podstawie umowy) nie może decydować jednak sam konsens (decyzja samych stron), ale i normy prawne oraz określone przez nie wskaźniki (art.56 KC).
Kompetencję1 do kształtowania przez podmioty wiążących je stosunków prawnych w drodze dwu- lub wielostronnych oświadczeń ( Radwański, Olejniczak). Przyznana podmiotom prawa cywilnego kompetencja do ustanawiania, zmiany i znoszenia wiążących te podmioty norm postępowania wyznaczających stosunki prawne między nimi ( Machnikowski). Ujęcie formalne - norma prawna przyznająca generalną kompetencję podmiotom prawa cywilnego do swobodnego kształtowania wiążących je stosunków prawnych (norm postępowania) - tj. ustanawiania, zmiany, znoszenia - w drodze dwu- lub wielostronnych oświadczeń woli, a ponadto interpretowania i stosowania konkretnych norm na rzecz tej kompetencji. TREŚĆ/CEL STOSUNKU PRAWNEGO
Przez treść stosunku prawnego (wg. art. 353 1 KC) rozumie się w nauce powszechnie właśnie uprawnienia i obowiązki stron tego stosunku zobowiązaniowego ; Ograniczenia wymienione w art. 353 1 KC odnoszą się zatem w pierwszym rzędzie do treści stanowionych przez strony indywidualnych norm postępowania - nie może ona być sprzeczna z wymienionymi w powołanym przepisie trzema kryteriami. ; Odnosi się to do wszystkich elementów tych norm, zarówno zakresów ich normowania, jak i zakresów zastosowania. Oznacza to, że ocenie co do zgodności z ustawą, zasadami współżycia społecznego i naturą stosunku podlega nie tylko rodzaj nałożonego na adresata w umowie obowiązku i rozmiar świadczenia, ale także osoba recypienta nakazanego zachowania, termin czy inne przesłanki jego realizacji oraz wszelkie inne czynniki określające sytuację prawną strony zobowiązania.
Zasada swobody umów - sytuacja prawna stron polegająca na możliwości kształtowania stosunku prawnego, co następuje przez zawarcie umowy. Przy takim ujęciu nie wydaje się potrzebne wyróżnianie dwóch elementów tej kompetencji - swobody kształtowania treści stosunku prawnego (czy umowy) i swobody kształtowania jego celu [50] . Dobór celu nie jest bowiem czynnością konwencjonalną prawnie doniosłą (przedmiotem kompetencji), jest nią tylko akt regulacji sytuacji prawnej (umowa). Ale oceny skuteczności dokonanej regulacji dokonujemy nie tylko ze względu na jej treść, ale również cel, do którego dążą strony korzystające z kompetencji, dlatego należy zrozumieć jego istotę; Sformułowanie „cel stosunku prawnego” musi zawierać ukryte odniesienie do jakiejś osoby lub osób - przepis określa zakres kompetencji podmiotów do kształtowania stosunku prawnego w drodze umowy, to niewątpliwie, mówiąc o „celu stosunku prawnego”, ma na myśli
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)