ZASADA PRAWDY MATERIALNEJ - nie jest to zasada konstytucyjna, lecz jest ona wskazana w art. 2 *2 kpk i oznacza, że organy proc. są zobowiązane do czynienia wszystkiego, aby dotrzeć do prawdy materialnej i wyciągnąć odpowiednie wnioski. Organy procesowe dążą do ustaleń faktycznych, które mogą mieć formę: procesową— stwierdzenie faktów, do których dochodzi organ w wyniku czynności procesowych, poza procesową— stwierdzenie faktów następuje w czasie postępowania sprawdzającego lub czynności operacyjno — rozpoznawczych. nie maja one na ogół bezpośredniego wpływu na decyzje procesowe. Poznanie faktów w procesie ma cechy: probabilistyczne — ustala się prawdopodobieństwo a nie obiektywną pewność, materialne — o tym czy dochodzi do poznania decyduje udowodnienie, spełnione, gdy zachodzą warunki: warunek obiektywny— dowody muszą mieć siłę przekonania, bez wątpliwości, warunek subiektywny — dowody wg osoby decydującej muszą dać pewność, że nie ma innej ewentualności. ma sens, gdy jest prawnie relewantne — do prawdy dochodzi się w granicach i dokładności wyznacz. przez podmiot tego proce. Fundamentalne gwarancje: obowiązek inicjatywy dowodowej spoczywający na organach, bez względu na zachowanie stron kontradyktoryjność rozprawy koncentracja czasowa i miejscowa procesu sądowa kontrola postępowania przygotowawczego kolegialność sądu i uczestnictwo społeczeństwa (ławnicy) celowość prakseologiczna — wynik doświadczenia i postępu nauki system środków zaskarżania Ograniczenia (ze względu na konieczność uwzględnienia następujący. interesów zasługujących na ochronę) prawomocności orzeczenia — niedopuszczone jest ponowne prowadzenie postępowania w sprawie prawomocnie zakończonej. humanitaryzm procesu — nie dochodzi się prawdy za cenę podstawowych praw osobistych jednostki. zakazy dowodowe — np. ochrona tajemnicy państwowej, zawodowej itp. immunitety procesowe — pozbawiające organy procesowe możliwości wyjaśnienia wszystkich okoliczności sprawy, zakaz reformationis in peius — post. odwoławcze ma gwarantować prawdę, ale aby je wyzwolić trzeba dać zapewnienie, że oskarżony nic na tym nie straci; oznacza zakaz pogarszania sytuacji oskarżonego w procesie, gdy orzeczenie zostało zaskarżone; zakaz dotyczy post. odwoławczego oraz ponownego rozpoznania sprawy w razie uchylenia wyroku przez sad odwoławczy; przy rozpoznaniu apelacji, zażaleń, kasacji i wznowienia postępowania; nie obowiązuje przy rozp. pozostałych środków zaskarżenia. ograniczenia faktyczne — dotyczące zbierającego dowody (staranność, czas zebrania dowodów, wyposażenie techniczne).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)