To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Ćwiczenia nr 6 26.03.2010r
Zasada pierwszeństwa prawa UE wobec prawa państw członkowskich
Podstawą tej zasady stało się orzeczenie ETS z 1964 w sprawie Costa przeciwko E.N.E.L w którym Trybunał proklamował zasadę pierwszeństwa prawa Unii nad prawem państw członkowskich. Zasada ta głosi, że żadne przepisy prawa krajowego nie mogę przeważać nad prawem wywodzącym się z traktatu, będącym niezależnym źródłem prawa. Kolejne orzeczenia wyznaczyły zakres obowiązywania zasady pierwszeństwa:
nieograniczony zasięg wobec norm prawa krajowego tzn. państwo członkowskie nie może powołać się na żadne normy swojego porządku prawnego, które byłyby wyłączone spod działania zasady pierwszeństwa
pierwszeństwo rozciąga się również na na normy prawa konstytucyjne państw członkowskich
Pierwszeństwo prawa odnosi się do pierwszeństwa obowiązywania i stosowania prawa.
Pierwszeństwo obowiązywania prawa oznacza, że normy prawa krajowego niezgodne z prawem wspólnotowym tworzą moc obowiązującą.
Pierwszeństwo stosowania prawa oznacza, że normy praw krajowego niezgodne z prawem wspólnotowym nadal obowiązuje, ale nie mogą być stosowane w konkretnych przypadkach. W literaturze przedmiotu zasadę tą nazywamy zasadę primatu supremacji, czy nadrzędności prawa.
Zasada bezpieczeństwa obowiązywania i stosowania prawa UE oraz jego bezpośredni skutek.
Bezpośrednie obowiązywanie prawa UE oznacza, że normy tego prawa od dnia ich wejścia w życie stają się automatycznie częścią porządku prawnego obowiązywania w państwach członkowskich obok norm prawa krajowego bez potrzeby ich inkorporowania tzn:
prawo UE nie staje się prawem krajowym lecz zachowuje swoją odrębność
oba zbiory norm są ze sobą funkcjonalnie powiązane
nie można zapomnieć, że w razie konfliktu norm obu porządków prawnych, normy prawa UE korzystają z pierwszeństwa
Bezpośrednie stosowanie prawa UE oznacza, że stanowi to podstawę dla działań organów i instytucji członkowskich obok norm prawa krajowego.
Po Isze działania organów państw członkowskich w sensie pozytywnym rozumiane są jako podejmowanie aktów indywidualnych (orzeczeń sądowych i aktów administracyjnych) oraz wydawanie aktów normatywnych. Po II działanie może być w sensie negatywnym rozumiane jako powstrzymywanie się przez organy państwowe od podejmowania działań jeśli pewne dziedziny należą do wyłącznych kompetencji UE.
Bezpośredni skutek norm prawa to taka właściwość, która pozwala na istnienie norm jako samodzielnego źródła prawa lub obowiązujących jednostek tzn:
jednostki mogą powoływać się na bezpieczne, skuteczne normy prawa UE w postępowaniach przed sądami krajowymi i z norm tych wywodzić swoje prawa.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)