To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zasada osobowości prawa : Każdy rządzi się swym własnym prawem pochodzącym z tej grupy etnicznej, narodowości w której on przyszedł na świat. Człowiek też podlega orzekaniu w oparciu o własny system prawa.
W praktyce podział na prawo rzymskie i prawo własne-narodowe był rozpatrywany z punktu widzenia obywatela rzymskiego. Prawo rzymskie było własne a innych ludów obce (zasada personalizmu).
ius peregrinorum - prawo narodów podbitych przez rzymian lub tych z którymi Rzym utrzymywał kontakty handlowe.
Podział prawa rzymskiego w okresie przełomu republiki i pryncypatu:
1. ius cvile - prawo obywateli wynikające z archaicznych reguł prawa i dostępne wyłącznie dla obywateli rzymskich (zamieszkujących pierwotny obszar Rzymu i pięciomilowego okręgu wokół miasta) i ich potomków. Reguły ius civile miały zastosowanie tylko o stosunkach między obywatelami rzymskimi. Były niedostępne dla stosunków między Peregrynami a Rzymianami. Ius civile zwane też było ius quiritum (Kwirytami zwano pierwotnych obywateli gminy rzymskiej). Wraz z rozwojem wymiany handlowej i obrotu gospodarczego. Stawało się prawem niewystarczającym dla regulowania stosunków w imperium. Stąd powstanie ius gentium i honorarium.
2. ius gentium - nowy system, prawo wspólne, prawo narodów. System dostosowany do obrotu z cudzoziemcami. Prawo w zasadniczych sprawach zgodne było zarówno z prawem rzymskim jak i ius peregrinorum. Były to te normy które ujęte były zarówno w ius civile jak i były zwane innym systemem prawa ius peregrinorum. Handel niewolnikami między Rzymianami a Peregrynami możliwy był dzięki temu, że stosunki te były chronione w drodze ius gentium. Rozwój ius gentium możliwy był po powołaniu w Rzymie instytucji pretora dla Peregrynów (242pne.). Był to urzędnik rzymski, który chronił stosunki między cudzoziemcami gdy szło o sprawę rzymską.
3. ius honorarium - prawo urzędnicze tworzone przez magistratury rzymskie. Stosunki chronione przez pretora urbanusa (pretora miasta). Chronił on lub odmawiał ochrony w swym edykcie w sposób odmienny niż miało to miejsce w ius civile . Prawo powstało, ponieważ okazało się, że stosunki gospodarcze i handlowe między samymi obywatelami rzymskimi wykraczają daleko poza ramy ius civile. Jest to system prawa oparty na normach tworzonych nie na drodze ustawy lecz przez magistratury rzymskie, przez urzędników. Do ochrony tych stosunków upoważniony był urzędnik zwany pretorem urbanusem (ustanowiony już wcześniej - w 367 p.n.e.). Początkowo jego zadania były nieco inne, później chronił te sprawy które wykraczały poza ius civile.
Pryncypat:
4. prawo cesarskie - prawotwórcza działalność cesarzy rzymskich. Normy te nie nawiązywały do poprzednich trzech systemów. Około ІІ w.ne. podział na ius civile, gentium i honoraium przestał być obowiązujący. Wówczas prawo cesarskie zastąpiło go i stało się obowiązujące.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)