To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
ZARZĄDZANIE STRATEG.
Pogłębianie analizy problemów wewn. (organizacja) i zewn. (otoczenie) prowadzi do
zarządzania strateg. i jego kontroli.
Podejście strateg. bierze swoje początki z rozwoju marketingu strateg., jaki się dokonał w
latach 1965-75, okres ten zdominowały problemy współzawodnictwa handlowego.
Problemy planowania strateg. dla dużych, zróżnicowanych przeds. powstają na dwóch
poziomach :
1. całej grupy przeds. – koncernu oraz
2. każdego zespołu „produktu-rynku”. Podstawową sprawą jest połączenie między tymi
dwoma poziomami i zachowanie spójności strategii, zapewnienie maksimum elastyczności,
zdolności do reagowania na mniej lub bardziej przewidywalne zmiany popytu na obecne lub
nowe produkty.
Połączenie strategii na poziomie grupy przeds, i zespołów „produktów-rynków” osiąga się
poprzez dwuetapowe formułowanie strategii. Pierwszy dotyczy formułowania celów całości
grupy, drugi – formułowania celów dziedzin działalności strateg. (DAS). Analiza DAS idzie
znacznie dalej niż marketing strateg., włącza ona w swój zakres zasoby grupy przemysłowej
przeznaczone do podziału między poszczególne jej części. W ten sposób cele grupy będą
mogły być rozważone i podważone poprzez analizę perspektyw rozwoju aktualnych dziedzin
działalności strateg., a w konsekwencji zaangażowanie się lub wycofanie z rynku.
Planowanie strateg. określa więc portfel działalności, który powinien przyczyniać się do
realizacji całości zadań i celów ogólnych przeds.
KONTROLA STRATEG.
Struktury przedsiębiorstw są dziś złożone; często wykorzystuje się sztabowo – liniowe
struktury organizacyjne, które mają trzy poziomy decyzji :
1. Poziom najwyższy – podsystem finalny, gdzie podejmowane są decyzje dotyczące polit.
ogólnej, głównych kierunków działalności.
2. Poziom niższy – podsystem operacyjny, gdzie podejmowane są decyzje dotyczące strategii
działalności, realizacji działań operacyjnych w zakresie par „produktów-rynków”;
3. Poziom pośredni – podsystem pobudzania, który ma zapewnić więzy między dwoma
powyższymi poziomami; to na tym poziomie znajdują się kontrolerzy zarządzania. Ich
zadaniem jest zapewnienie trzech rodzajów wyników : skuteczności , wydajności i
efektywności(satysfakcja).
W latach 70-tych wielkie, zróżnicowane i zdecentralizowane przeds. zderzają się z
problemem motywacji kadr. Jednym z najistotniejszych zadań staje się włączenie wszystkich
pracowników w realizację celów.
Kontrolerzy zarządzania muszą więc podejmować działania integrujące, dotyczące celów i
zarządzania strateg. Kontrola ma bardziej charakter pilotażu niż procedur weryfikacji. Zaleca
się następujące techniki :
1. Zarządzanie przez cele (ZPC) – jednostki operacyjne otrzymują określone cele do
zrealizowania oraz panują nad środkami i drogami prowadzącymi do ich osiągnięcia.
2. Zarządzanie partycypacyjne prze cele (ZPPC) – cele są negocjowane między
jednostkami lub zespołami a ich bezpośred. przełożonymi, po czym dokonuje się okresowej
oceny osiągnięć.
3. Tworzenie ekip pracowniczych lub
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)