To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Zakaz użycia siły i groźby użycia siły w jej współczesnych aspektach, w tym samoobrona, obrona prewencyjna Zakaz użycia siły Analizując materię pokojowego rozstrzygania sporów (PRS) stwierdzono, że rozbudowa mechanizmów PRS była następstwem przyjęcia i stopniowego utrwalania się w kształtowaniu relacji międzynarodowych zasady rządów prawa. A jej wynikiem był zakaz użycia siły i groźby jej użycia Oczywiste zderzenie zasad - zasady rządów prawa i zasady równowagi sił - jak i egzystencjalna wręcz konieczność utrwalania rządów tej pierwszej prowadziła stopniowo do podejmowania prób limitowania naturalnej dotąd kompetencji pańśtwa jaką było jego prawo do prowadzenia wojen ( ius ad bellum ).
Pierwszym ograniczeniem prawa do użycia siły były konwencje haskie z 1989 r. i 1907 r.
II konwencja haska z 1907 r. - konwencja w sprawie ograniczenia użycia siły celem ściągnięcia długów zawarowanych umowy. Bezpośrednim powodem przyjęcia tej konwencji były następstwa wydarzeń jakie miały miejsce w 1902 roku. Były nimi działania flot wojennych włoskiej, niemieckiej i brytyjskiej wobec Wenezueli, ściślej akty blokowania i ostrzału przez wymienione floty jej portów. Akty te podjęto w celu zmuszenia rządu Wenezueli do uregulowania zobowiązań finansowych wobec obywateli państw dokonujących interwencji. Ten incydent sprawił, że minister spraw zagranicznych Argentyny - Drago - sformułował doktrynę wg której wymuszanie uregulowania zobowiązań finansowych państwa poprzez użycie wobec niego siły jest niezgodne z prawem międzynarodowym.
Konwencja ta postrzegana jest jako początek procesu prób limitowania użycia siły w relacjach międzynarodowych, ściślej delegalizacji kategorii wojen prowadzonych w intencji wymuszenia płatności zobowiązań finansowych państwa. Ograniczenie użycia siły przewidziana Paktem Ligi Narodów- przyjęcie dalszych ograniczeń odwoływania się do użycia siły w kształtowaniu relacji międzynarodowych wynikało z wielu przyczyn. Wśród dominujących były bez wątpienia doświadczenie I wojny światowej. Światowy charakter konfliktu, jak i skala zniszczeń, nieporównywalne z toczonymi wcześniej w XIX wieku wojnami. Preambuła Paktu LN sygnalizowała m.in., o potrzebie przyjęcia pewnych zobowiązań nieuciekania się do wojny. Tak sygnalizowana potrzeba wskazywała, że jedynie pewne rodzaje konfliktów wojennych były postrzegane przez twórców LN jako nieuprawnione. Pozostałe zatem ich rodzaje były w pełni uprawnione, a ich prowadzenie zgodne z prawem międzynarodowym. Członkowie Ligi zobowiązują się szanować i utrzymać przeciwko wszelkiej napaści z zewnątrz całość terytorialną i niezależność polityczną wszystkich Członków Ligi. W razie podobnej napaści, jej groźby lub niebezpieczeństwa, Rada zaproponuje środki, jak zapewnić wykonanie niniejszego zobowiązania.
(…)
… państwa.
W końcu zakaz użycia siły pojawił się w KN - Art. 2 mówi: wszyscy członkowie powstrzymają się w swych stosunkach międzynarodowych od stosowania groźby lub użycia siły przeciwko całości terytorialnej lub niepodległości politycznej któregokolwiek państwa, lub wszelkiego innego sposobu, niezgodnego z zasadami Narodów Zjednoczonych.
Karta Narodów Zjednoczonych zakazuje więc użycia siły we wszelkich…
…,
jej celem jest położenie kresu napaści,
jest w swej `treści' proporcjonalną do zagrożenia reakcją.
Działanie w samoobronie współcześnie, w świetle zapisów Karty NZ jest subsydiarne i ograniczone w czasie. Musi być bowiem skorelowane z rolą jaką ma do spełnienia Rada Bezpieczeństwa ONZ (strażnik pokoju). Działanie w samoobronie jest więc limitowane. Jego podjęcie powinno być podane do wiadomości Rady…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)