Zakaz agresji i jej definicja

Zakaz agresji i jej definicja
Dawne prawo międzynarodowe uważało wojnę za dopuszczalny instrument polityki państw. Było to ściśle powiązane z układem stosunków społeczno-politycznych oraz fakt iż ówczesna wojna nie zagrażała istnieniu całej ludzkości. Nawet Grocjusz w swoim dziele na pierwszym miejscu postawił prawo wojny. Niepomyślnie zakończyły się próby wyeliminowania wojny ze stosunków międzynarodowych przez konferencje haskie w 1899 i 1907 r. konwencje te nie wprowadziły obowiązku pokojowego załatwiania sporów ani zakazu wojny agresywnej. Nie wprowadził bezwzględnego zakazu wojny agresywnej Pakt Ligi Narodów. Pierwszą umową wielostronną zakazującą wojny agresywnej między kontrahentami był pakt Brianda-Kellogga w 1928 r. Ten pakt zakazywał wojny agresywnej ale nie obronnej. Od czasu wejścia w życie wojna agresywna została usunięta przez prawo. Na zasadzie bezwzględnego zakazu agresji zbudowany został system ONZ. Karta dopuszcza samoobronę i zbiorową akcję przeciw agresorowi. Definicja agresji - dwa elementy: pierwszeństwo, agresorem jest państwo które popełni jeden z czynów,
agresji może dokonać tylko państwo przeciw państwu (nie ma zastosowania do wojny domowej, narodowowyzwoleńczej, antykolonialnej
Wg konwencji londyńskich agresorem jest państwo które popełni pierwsze:
wypowie wojnę drugiemu państwu,
dokona najazdu siłami zbrojnymi na terytorium innego państwa, a nie wypowie mu wojny,
zaatakuje jednostki innego państwa bez wypowiedzenia wojny,
zastosuje blokadę portów lub wybrzeża,
udzieli poparcia zbrojnym bandom które zorganizowały się na jego terytorium i napadły na terytorium innego państwa, lub odmówi wydania tych band albo pozbawienia ich pomocy i opieki.
... zobacz całą notatkę