To tylko jedna z 6 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Temat ćwiczenia Ćw. Nr 20 Wyznaczanie współczynnika załamania światła Uwagi Ocena Prowadzący Dr Edward KANIEWSKI WSTĘP TEORETYCZNY Bezwzględny współczynnik załamania światła dla danego ośrodka to stosunek prędkości rozchodzenia się światła w próżni do prędkości rozchodzenia się światła w danym ośrodku. Bezwzględny współczynnik załamania światła zależy od długości fali (im długość jest mniejsza tym bezwzględny współczynnik załamania jest większy), od temperatury ośrodka (dla diamentu, przykładowo, bezwzględny współczynnik załamania światła rośnie wraz z temperaturą, dla kwarcu maleje, gdy temperatura rośnie) i zależy od ciśnienia. Względny współczynnik załamania światła dla danych dwóch ośrodków wyrazić można stosunkiem ich współczynników bezwzględnych. Jest to względny współczynnik załamania światła ośrodka, do którego promień wchodzi, względem ośrodka, z którego wychodzi: n n n C V C V V V 2,1 2 1 2 1 1 2 = = = Względny współczynnik załamania możemy wyznaczyć inną metodą. Dla niektórych kątów prawdziwe jest twierdzenie, że: n sin sin 2,1 = α β a - kąt padania b - kąt załamania W przypadku przejścia promienia z ośrodka gęstszego do rzadszego, promień załamany odchyla się od normalnej. Istnieje, więc taki kąt ag, że kąt pomiędzy promieniem załamanym a normalną poprowadzoną do granicy dwóch ośrodków jest kątem prostym. Promień załamany normalna 1 2 granica ośrodków a b V1 2 V1 V 1 n1 - bezwzględny współczynnik załamania światła ośrodka 1; n2 - bezwzględny współczynnik załamania światła ośrodka 2; V1 - prędkość rozchodzenia się światła w ośrodku 1; V2 - prędkość rozchodzenia się światła w ośrodku 2; C - prędkość rozchodzenia się światła w próżni. biegnie wtedy po granicy dwóch ośrodków. Kąt ag nazywa się kątem granicznym. Względny współczynnik załamania ma wtedy postać: n sin sin sin 2,1 = = α α 90 o . WYZNACZANIE WSPÓŁCZYNNIKA ZAŁAMANIA ŚWIATŁA PRZEZ POMIAR KĄTA GRANICZNEGO . Na stoliku optycznym umieszczono badany materiał i skierowano nań wąską wiązkę światła. Zmieniano kąt padania promieni do momentu, aż uzyskano kąt graniczny. TABELA WYNIKÓW L.p. 1 2 3 4 5 Kąt graniczny αg 41˚ 43˚ 42˚ 42˚ 41˚
(…)
… powierzchni płytki,
odczytano położenie śruby mikrometrycznej. Przesuwając tubus mikroskopu śrubą mikrometryczną
uzyskano ostry obraz rysy na górnej powierzchni płytki. Wiedząc, iż jeden obrót śruby
mikrometrycznej przesuwa tubus mikroskopu o 0,5mm, wyznaczono wartość przesunięcia, równej
pozornej grubości płytki (d). Pomiar powtórzono dla drugiej płytki.
Ustalono wartość uchybu powstałego w wyniku głębi…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)