Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika

Nasza ocena:

3
Pobrań: 581
Wyświetleń: 3556
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika - strona 1 Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika - strona 2 Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika - strona 3

Fragment notatki:

Sprawozdanie z laboratorium fizyki Temat: Wyznaczanie oporu elektrycznego opornika  Podstawowym prawem panującym w układach elektrycznych jest prawo Ohma. Natężenie  prądu   płynącego   przez   przewodnik   jest   wprost   proporcjonalne   do   napięcia   przyłożonego,   a  odwrotnie proporcjonalne do oporu tego przewodnika. Można to zapisać wzorem:  [A],   gdzie R jest oporem przewodnika. Odwrotnością   oporu   jest   jego   przewodność,   a   obie   wielkości   zależą   od   wymiarów  geometrycznych przewodnika, jak i materiału z którego jest zrobiony. Jednostką oporu jest 1 om  ( Ω) i jest to opór przewodnika, w którym przy napięciu 1 wolta płynie prąd o natężeniu 1 ampera.  W zależności od długości (l) oraz przekroju (s) przewodnika zmienia się jego opór. Wyraża się to  zależnością: R l s    [ ] = ρ Ω Opór właściwy  ρ    odgrywa w tym wzorze rolę współczynnika proporcjonalności. Określany jest  zwykle jako opór przewodnika o długości 1m i przekroju 1m2. Odwrotność oporu właściwego  nazywa się przewodnictwem właściwym. Przy   połączeniu   szeregowym   oporów,   ich   opór  całkowity równy jest sumie poszczególnych oporów,  lub   inaczej   mówiąc   sumie   odwrotności   poszcze- gólnych oporów. Natomiast przy połączeniu równole- głym,  opór   całkowity  takiego   połączenia  jest   równy  sumie   przewodności   każdego   z   oporów   lub   sumie  odwrotności oporów. Rozkład   prądów   stałych   w   różnego   rodzaju   złożonych   obwodach   określają   prawa  Kirchoffa: I. Dla każdego punktu rozgałęzienia suma algebraiczna natężeń prądów we wszystkich gałęziach  jest równa zeru; II. Suma iloczynów natężeń prądów w odpowiednich gałęziach obwodu przez ich opory równa  jest sumie sił elelektromotorycznych występujących w poszczególnych gałęziach. R R 1 2       R R 1 2    R R R z 1 2 = +   R R R R R z 1 2 1 2 = + * strona 2 Ćwiczenie 1: Wyznaczenie oporu elektrycznego za pomocą mostka Wheatsone'a.  W praktyce laboratoryjnej używany jest mostek Wheatsona, pokazany na rysunku. Gałąź  ABD składa się z nici oporowej, napiętej na drewnianej  podstawie z podziałką mlimetrową. Na drewnianej ławie  znajduje się suwak, który można przesuwać wzdłuż nici  oporowej.   Oporem   badanym   jest   opór   oznaczony  symbolem Rx. Przesuwając suwak wzdłuż nici oporowej  natrafia  się  na  taki  punkt   drutu   AB,   kiedy  to   prąd   w 

(…)

… pomiaru na
podziałce. Odczyt ten może się zmieniać w wyniku kąta patrzenia na podziałkę względem suwaka,
lub też ze względu na niedokładność ustawienia suwaka. Na pewno ma też wpływ czułość
galwanometru. Błąd obliczono ze wzoru:
∆ Rx ∆ R3 ∆ a ∆ l+ ∆ a
=
+
+
= 1, 3%
Rx
R3
a
l− a
strona 3
W celu wykonania pomiaru nieznanego oporu Rx , należy podłączyć go do źródła napięcia,
włączając jednocześnie szeregowo amperomierz i równolegle woltomierz. Opór nastawny Ro da
nam możliwość przeprowadzenia pomiarów dla różnych natężeń prądu płynącego w obwodzie.
W celu uzyskania dokładnych wyników pomiary zdjęto w dwu układach pokazanych na rysunku.
a)
b)
E
E
Ro
Rx
I1
U1
Ro
Rx
A
U2
A
I2
V
V
Opór badany obliczamy z następującego wzoru:
U
U − U1
Rx = 2 − 2
I2
I1
W ćwiczeniu zbadano jeden opór. Tabela pomiarów:
U1
I1
U2
I2
Rx
7…
… *R 3 =
*R 3
R2
l− a
l
Ro
W ćwiczeniu ustawiono opornicę suwakową na maksymalną wartość oporu Ro, i ustawiono
suwak, tak, aby przez galwanometr nie płyną prąd. W celu dokładniejszego ustawienia suwaka,
zmniejszono opór na opornicy Ro. Następnie odczytano długości a i b. W celu dokładniejszych
wyników czynności te powtórzono dla różnych oporów znanych R 3. W ćwiczeniu zbadano dwa
opory, a następnie…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz