To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
6. Wysiłki rozwiązania sprawy edukacji dziewcząt W wieku XVII i XVIII wychowaniem dziewcząt zajmował się dom, dając córkom niemal wyłącznie wychowanie praktyczne; zajmowały się nim również klasztory żeńskie, wreszcie dwory magnackie bądź coraz częściej pojawiające się pensje prywatne po miastach, zakładane zazwyczaj przez cudzoziemców i cudzoziemki, ludzi wątpliwej nieraz wartości moralnej. Franciszek Bieliński w swoich listach wysunął postulat, aby kobiety „równo z mężczyznami od młodości lat sposobione były” ze względu na ważne stanowisko, jakie zajmują w społeczeństwie . Nadto żądał, aby edukacja ich w całym kraju była jednakowa . Problemem tym interesował się też August Sułkowski , wysuwając plan organizacji szkół dla kobiet przy zgromadzeniach kanoniczek w Warszawie, Poznaniu, Wilnie i Krakowie . Tę funkcję pragnął przekazać i innym klasztorom, które uzyskałyby na to fundusze dzięki ograniczeniu liczby zakonnic. Wobec niemożności podjęcia szerszej akcji Komisja ograniczyła swoje wysiłki do uporządkowania pensji prywatnych . Już w listopadzie 1774 poleciła Adamowi Czartoryskiemu „przygotowanie przepisów od Komisji i rozciągnięcie jej zwierzchności nad tymi, którzy po klasztorach lub domach prywatnych w Warszawie panny i kawalerów krwi szlacheckiej trzymają dla edukacji”, oddając mu całkowite zwierzchnictwo i opiekę nad szkolnictwem prywatnym w stolicy. W parę miesięcy później ( marzec 1775 ) pojawiły się opracowane przez Czartoryskiego Przepisy Komisji Edukacji Narodowej pensjomistrzom i mistrzyniom dane , które dotyczyły wszystkich szkół prywatnych w Polsce, z włączeniem szkół klasztornych. Ogłoszone w języku polskim, francuskim oraz niemieckim objęły dwie grupy zagadnień: pierwsza dotyczyła administracji i organizacji, drugą poświęcono zagadnieniom dydaktyczno - wychowawczym. Przepisy poddawały wszystkie pensje w kraju nadzorowi Komisji, która udzielała zezwolenia na ich otwarcie, kontrolowała kwalifikacje naukowe i wychowawcze pensjomistrzów i pensjomistrzyń. Liczbę wychowanków ograniczono do dziesięciu w Warszawie, na prowincji do dwunastu. Najszerzej zajął się Czartoryski kierunkiem wychowawczym i naukowym , stawiając nowe zadania edukacji kobiet, które należało kształtować w duchu świadomego patriotyzmu i odpowiedzialności za losy ojczyzny. Położył nacisk na doskonałą znajomość języka ojczystego oraz umiejętne władanie językiem niemieckim i francuskim, zaznajomienie wychowanek z historią narodową, początkami arytmetyki . Zwrócił uwagi na wiadomości praktyczne , które miałyby zastosowanie w późniejszym życiu kobiet, m.in. polecał zaznajamiać dziewczęta z architekturą budynków mieszkalnych i gospodarczych . Watro podkreślić, że wiele uwagi poświęcał też sprawie wychowania fizycznego i higienie życia codziennego wychowanek pensji. Dołączył
(…)
… cudzoziemscy właściciele pensji niechętnie je realizowali, zasłaniając się wolą rodziców. Wizytacja, jaką Czartoryski przeprowadził w styczniu 1788 ukazała, że zaledwie kilka pensji wypełnia zarządzenia Komisji.
- ostateczne sformułowanie postulatów dotyczących wychowania kobiet znalazło wyraz w Ustawach KEN z 1783 roku w rozdziale O rektorach i prorektorach, którym w nowym układzie hierarchii szkolnej…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)