To tylko jedna z 5 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wyprawy krzyżowe
Wyprawy krzyżowe to nazwa wszystkich krucjat prowadzonych od XI do XIII wieku w celu wyzwolenia i obrony ważnych chrześcijańskich miejsc kultu. Na przełomie X i XI wieku bowiem Turcy seldżuccy podbili kalifat bagdadzki i wdarli się w granicę Cesarstwa Bizantyjskiego. Po zajęciu przez nich Syrii i Palestyny znacznie pogorszyła się sytuacja chrześcijan, zarówno pielgrzymujących do miejsc świętych jak i stale mieszkających na tych terenach. Historycy wyodrębnili siedem krucjat zasadniczych oraz kilka wypraw dodatkowych, takich jak krucjata dziecięca czy ekspedycja Fryderyka II. Główną przyczyną podjęcia idei krucjat było wyzwolenie kolebki chrześcijaństwa spod panowania wyznawców islamu oraz zatrzymanie ich ekspansji, a także obrona przed Turkami ludności pielgrzymującej do Palestyny . Dodatkowo chciano wzmocnić autorytet władzy papieskiej i jeszcze silniej związać rycerstwo z Kościołem Rzymskokatolickim. Nie bez znaczenia była także głęboka i żarliwa wiara krzyżowców, momentami przeradzająca się w fanatyzm. Papiestwo zdając sobie sprawę z ogromnej religijności rycerzy, obiecało każdemu uczestnikowi krucjaty odpuszczenie wszystkich, nawet ciężkich grzechów. Istniała również możliwość zaliczenia danego krzyżowca w poczet błogosławionych. Ważnym aspektem było też nadmierne zaludnienie Europy. Brakowało wolnych miejsc na lenna dla rozrastających się rodzin rycerskich, więc dopatrywano się możliwości zdobycia nowych ziem na Bliskim Wschodzie, które miałyby być wyposażeniem dla młodszych potomków dynastii feudalnych. Także wsie zachodnioeuropejskie były przeludnione, a ludność chłopska bardziej niż dawniej podatna na wszelkie nawoływania do poprawy bytu. Udział w krucjatach pozwalał uchylić się również od spłaty długów lub procesów sadowych. Było to w końcu wypełnienie obowiązków powinności lennej nakazujące stawienie się na wojnę. Cesarz bizantyjski Aleksy I Komnenos pragnął ochronić Konstantynopol przez najazdem tureckim oraz w miarę możliwości odzyskać Azję Mniejszą i północną Syrię. Posiadał zaplecze finansowe, potrzebne do takiej inicjatywy, brakowało mu jednak żołnierzy. Poprosił więc o pomoc Europę zachodnią, postrzegając napływające wojska jako najemników walczących dla niego i jemu posłusznych. Za symboliczny początek pierwszej wyprawy krzyżowej uważa się apel papieża Urbana II na synodzie w Clermont wygłoszony 27 listopada 1095 roku. Wzywał on do zorganizowania zbrojnej pomocy dla współwyznawców uciskanych przez Turków. Termin wymarszu ustalono na 15 sierpnia 1096 roku. Wezwanie Urbana II zostało przyjęte bardzo entuzjastycznie. Masowo zgłaszali się słabo wyekwipowani chłopi wraz z całymi rodzinami. Źródła szacują ich liczbę między dwanaście a osiemnaście tysięcy. Groźba głodu nie pozwoliła im czekać na wyznaczoną datę wymarszu. Wędrowny kaznodzieja pustelnik Piotr kierował wiec przybywających na wschód. Chłopi nie przewidywali tak wielkich trudów wyprawy, wierzyli natomiast w radykalną poprawę swojego bytu. Tworzyli oni tzw. krucjatę ludową. Większość z jej uczestników rozproszyła się podczas marszu, zaś ci, którzy dotarli do Konstantynopola, nie czekając na przybycie rycerzy, podjęli walkę z Turkami i zostali rozgromieni przez muzułmanów.
(…)
… brakowało ludzi do obrony murów. Jednak nieporozumienia między dowódcami krzyżowców spowodowały długie oblężenie miasta. Zdobyto je dopiero w czerwcu 1098 roku, poczym kontynuowano marsz w stronę Jerozolimy. Po krótkim obleganiu miasta, w lipcu 1099 roku, zdobyto je przy użyciu wieży oblężniczej. Cel ruchu krucjatowego został osiągnięty, wyzwolono Ziemię Świętą. Stworzono Królestwo Jerozolimskie…
… ośrodki to Tyr, Tripoli i Antiochia. Wieść o upadku Królestwa Jerozolimy wstrząsnęła Europą łacińską. Rozpoczęto przygotowania do trzeciej wyprawy krzyżowej. Udział w niej wzięli trzej wielcy władcy : cesarz Fryderyk I Barbarossa, król Francji Filip II August oraz król Anglii Ryszard Lwie Serce. W 1189 roku drogą lądową wyruszyła do Syrii liczna, dobrze zorganizowana i zdyscyplinowana ekspedycja…
… Nicei - najważniejszego miasta emiratu Ikonium. Następnie ruszono w stronę Edessy, gdzie Baldwin - jeden z głównodowodzących armią krzyżowców, stworzył pierwsze państwo łacińskie nazwane Hrabstwem Edessy. Pomysł tworzenia własnych państewek na wschodzie wywołał niezadowolenie szeregowych rycerzy. Uważali oni, iż ślubowali wyzwolenie Ziemi Świętej , a nie wznoszenie na tron własnych feudałów. Sytuację…
… zdobywa. Kapitulacja tego bogatego miasta o ważnym znaczeniu strategicznym stała się dla władcy Francji okazją do powrotu do Europy. W tych okolicznościach naczelne dowództwo przypadło Ryszardowi Lwie Serce. Przybycie króla Anglii na Bliski Wschód poprzedziło stacjonowanie na Cyprze i podporządkowanie sobie tej wyspy na 250 lat. Ryszard prowadził walki o odzyskanie ziem utraconych przez Królestwo…
…, Betlejem i Nazaretem. Wyprawa ta nie została nazwana krucjatą ze względu na swój bezkrwawy przebieg oraz przez klątwę nałożoną na cesarza w czasie jego działań. Ekspansja muzułmanów na Bliskim Wschodzie coraz bardziej pogarszała i tak już krytyczną sytuację Królestwa Jerozolimskiego. Utrata Jerozolimy przez łacinników w 1244 roku stała się bodźcem do zorganizowania szóstej krucjaty. Król Francji Ludwik IX…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)