Zdolność traktatowa podmiotów prawa międzynarodowego
art.6 KW o PT: „Każde państwo ma zdolność do zawierania traktatu.”
Ta zdolność wynika z suwerenności, która jest narzędziem prowadzenia polityki zagranicznej.
Sprawa statku Wimbledon z 1923 roku ( Stały Trybunał Sprawiedliwości Międzynarodowej; Francja, Włochy, Japonia, GBR v. Niemcy)
STSM odniósł się do postanowienia art. 380 Traktatu Wersalskiego z 1919 roku. Stanowił on, że Kanał Kiloński (położony na terytorium Niemiec, łączący Morze Bałtyckie z Morzem Północnym) będzie otwarty na zasadzie równości dla żeglugi statków handlowych oraz okrętów wojennych wszystkich państw pozostających w stanie pokoju z Niemcami. STSM wskazał, co następuje: „Bez wątpienia, traktat przewidujący takie zobowiązanie ogranicza suwerenność państwa w tym znaczeniu, że zmusza je do postępowania w pewien określony sposób. Ale prawo zawierania takich traktatów ograniczających władcze kompetencje państwa - dop. aut.] stanowi jednocześnie atrybut samej suwerenności”. --
Państwa - art. 6. KWPT - każde państwo ma zdolność do zawierania traktatów; ta zdolność wynika z ich suwerenności (samodzielne prowadzenie polityki zagranicznej). Sprawa statku Wimbledon przed STSM - Niemcy nie przepuściły przez Kanał Kiloński statku brytyjskiego wiozącego broń dla Polski, walczącej z Bolszewikami, powołując się na swoją suwerenność i neutralność (w traktacie wersalskim zobowiązały się do otwarcia Kanału). STSM orzekł, że zawierania traktatów (jak traktat wersalski) jest atrybutem suwerenności, a nie jej ograniczaniem. Państwo ma pełną zdolność traktatową, może podpisywać traktaty w każdej sprawie. Ma ją dorozumianą i domniemaną, nie musi jej udowadniać.
Stolica Apostolska - podmiot sui generis; nie jest państwem, bo nie ma własnego terytorium; jej podmiotowość opiera się na umowie mnar - Układy laterańskie z 1929 r. między władzami Włoch a Stolicą; nie ma takiej zdolności traktatowej jak inne państwa; dotyczy tylko funkcjonowania, organizacji czy spraw duchowych; zawiera specyficzną kategorię umów - konkordaty (z Polską w 1993 r.; pozostałe wyznania reguluje ustawa).
Powstańcy i ruchy narodowowyzwoleńcze - zasadniczo mają zdolność traktatową, ale podkreśla się jej ograniczony charakter w sensie materialnym i temporalnym; zdolność traktatowa powstańców wynika z uznania mnar., w przypadku ruchów ich zdolność zależy od tego czy mają prawo do samostanowienia (podlega agresji, dąży do dekolonizacji); warunki zdolności traktatowej w przypadku powstańców - uznanie, efektywna kontrola w stosunku do części terytorium, walka powinna być trwała i intensywna, jeśli mają uznanie państwa przeciw, któremu walczą nazywa się ich powstańcami, jeśli nie ma takiego uznania to są stroną wojującą; w przypadku ruchów - efektywna kontrola części terytorium oraz istnienie określonej struktury organizacyjnej tego ruchu (jest zdolny do utworzenia państwa).
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)