To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Wykładnia tekstualna traktatów
Opiera się na metodyce gramatyczno-językowej; generalnie jest związana z językiem, czyli semantyką (stosunek znaków do tego co one oznaczają, po prostu znaczenie słów) i syntatyką (sposób wiązania znaków prostych w wypowiedzi złożone, po prostu łączenie wyrazów, interpunkcja).
Art. 31 ust. 1 Konwencji wiedeńskiej:
„Traktat należy interpretować w dobrej wierze, zgodnie ze zwykłym znaczeniem słów, jakie należy przypisywać użytym w nim wyrazom w ich kontekście, oraz świetle jego przedmiotu i celu”
Z tego wynika, że tekst traktatu jest punktem wyjścia i ma znaczenie podstawowe. [Spór niderlandzko-francuski = arbitraż rozstrzygnął, że podstawowe znaczenie ma tekst, ale nie znaczy to, że jest uprzywilejowana wykładnia literalna czy słowna]
Tekst należy interpretować nadając słowom zwykłe znaczenie, a nie szczególne.
Zwyczajne znaczenie słów = w języku autentycznym traktatu, w jego użyciu powszechnym; jeżeli do jednego słowa przypisuje się wiele znaczeń (polisymia), należy nadać takie, które najlepiej spełnia przedmiot i cel traktatu Prof. Szwarcenberger ustalił, że w języku angielski termin „meaning” ma 16 znaczeń. Język angielski jest złym językiem prawniczym, ponieważ jest nieścisły i słowa mają wiele znaczeń. Najlepsze języki prawnicze to francuski i niemiecki.
Konieczne jest sięganie o słowników przez organy dokonujące interpretacji traktatu, nawet przez sądy międzynarodowe.
Specjalne znaczeni słów można nadać tylko wtedy, gdy ustalono, że był taki zamiar stron - zamiar wspólny (art.31 ust. 4). Można to zrobić poprzez: Zdefiniowanie znaczenia słowa w słowniczku zawartym w traktacie (wyraźny zamiar)
Zawarcie specjalnego porozumienia (wyraźny zamiar)
Ujawnienie w późniejszej praktyce, zamiar może być wydobyty w późniejszej praktyce (zamiar dorozumiany)
Wykładnia autonomiczna = szczególne znaczenie słów nadawane po to, aby oderwać traktat od podłoża prawa wewnętrznego; sąd międzynarodowy kreuje pojęcie autonomiczne, tworzone na potrzeby konkretnego traktatu (często stosowane w prawach człowieka)
Szczególne znaczenie słów może być wyrażone jednostronnie warunkowa deklaracja interpretacyjna
Ustalenie zwykłego i szczególnego znaczenia słów jest trudne, ponieważ traktaty nie mają jednego języka autentycznego.
Art. 33 Konwencji Wiedeńskiej:
„1. Jeżeli tekst traktatu został ustalony jako autentyczny w dwóch lub więcej językach, ma jednakową moc w każdym z nich, chyba że traktat postanawia lub strony uzgodniły, iż w przypadku rozbieżności określony traktat jest rozstrzygający.
2. Wersja traktatu w języku innym niż, jeden z tych, w których tekst został ustalony jako autentyczny, będzie uważana za autentyczną tylko wówczas, gdy traktat tak postanawia lub strony tak uzgodnią.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)