Wersja kryminalistyczna, jej budowa i znaczenie. W znacznym procencie spraw, pierwsza informacja o przestępstwie (najczęściej w formie zawiadomienia) zawiera już w sobie informację o tym, kto jest sprawcą. Również szereg okoliczności sprawy, przebieg zdarzeń, a czasem nawet motywacje sprawcy są znane od samego początku postępowania. W takiej sytuacji do policji, a także prokuratury należy jedynie udokumentowanie tych informacji w formie wymaganej przez przepisy Kodeksu postępowania karnego, a także ujęcie i ewentualnie, zatrzymanie sprawcy. Jednak przy pewnej liczbie spraw, sprawca w momencie przyjmowania zgłoszenia o przestępstwie pozostaje nieznany i zadaniem organów dochodzeniowo-śledczych jest wówczas jego wykrycie. W takiej sytuacji, trzeba rozpocząć od próby uporządkowania wiedzy o zdarzeniu według znanego od starożytności schematu, wyznaczonego przez tzw. „siedem złotych pytań" Odpowiedź na te pytania wymaga zwykle intelektualnej rekonstrukcji całego zdarzenia, łączącej znane już fakty z hipotezami. Ten zmierzający do intelektualnej rekonstrukcji zdarzenia proces jest niezwykle trudny do zdefiniowania w aspekcie metodologicznym. Składa się on z rozmaitego rodzaju wnioskowań, wśród których, zwykle wymienia się wnioskowania redukcyjne (polegające na wnioskowaniu ze skutku o przyczynie, ale także z innych wnioskowań (dedukcyjnych, indukcyjnych), zazwyczaj wielokierunkowo rozgałęzionych i wspartych intuicją (na którą składa się zapewne wiedza, doświadczenie, inteligencja, zdolność do analitycznego myślenia itp.). W rezultacie powstają zdania opisujące przestępcze zdarzenie w szczególności określające osobę sprawcy, jego motywacje itp. Chociaż na początku nie wiadomo, czy i które z tych zdań są prawdziwe, mogą one jednak przyczynić się do nadania sensu, zwłaszcza zaś uporządkowania dalszych czynności wykrywczych. Dzięki nim nie błądzi się już na oślep, ale weryfikując wartość poszczególnych zdań, ma się szansę zbliżenia się do prawdy. Widoczna jest tu pewna analogia z procesem poznawczym w naukach empirycznych: badacz najpierw buduje hipotezę, czyli zdanie o niewiadomej wartości logicznej, które następnie sprawdza i po zrealizowaniu obserwacji czy też eksperymentu, te hipotezę odrzuca albo przyjmuje, nadając jej status twierdzenia. Hipoteza odnosząca się do przebiegu fragmentu lub całości zdarzenia przestępczego, zbudowana na użytek procesu wykrywczego, nosi nazwę wersji kryminalistycznej albo wersji śledczej. § 2. Zasady budowy wersji Istnieje kilka ogólnych reguł związanych z budową wersji, (zwanych czasem zasadami budowy wersji): 1) nie powinno się poprzestawać na budowie jednej wersji zdarzenia. Stworzenie wariantów alternatywnych zwiększa szansę wykrycia sprawcy, 2) wersja może obejmować całość zdarzenia, ale często bardziej celowe jest zbudowanie hipotetycznego opisu (opisów) tylko jego fragmentu (wersja cząstkowa) 3) szczególnie ważnym rodzajem wersji cząstkowej jest wersja osobowa, zawierająca założenia co do osoby sprawcy (sprawców). Podstawą budowy takiej wersji jest znajomość kazuistyki kryminalnej i kryminologii (określone rodzaje przestępstw popełniaj ą przestępcy o określonych parametrach socjologicznych i psychologicznych), analiza
(…)
…) tylko jego fragmentu (wersja cząstkowa) 3) szczególnie ważnym rodzajem wersji cząstkowej jest wersja osobowa, zawierająca założenia co do osoby sprawcy (sprawców). Podstawą budowy takiej wersji jest znajomość kazuistyki kryminalnej i kryminologii (określone rodzaje przestępstw popełniaj ą przestępcy o określonych parametrach socjologicznych i psychologicznych), analiza modus operandi sprawcy, znajomość środowiska…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)