Wykład - wentylacja przestrzeni martwej-bezużytecznej

Wentylacja przestrzeni martwej /bezużytecznej/ i wentylacja pęcherzykowa.
Wentylacja gazowa w układzie oddechowym zachodzi tylko w końcowych partiach dróg oddechowych, dlatego powietrze, które wypełnia pozostałą część układu oddechowego ( a więc drogi doprowadzające powietrze do płuc) nie podlega wymianie gazowej z krwią w płucnych naczyniach włosowatych jest to przestrzeń martwa anatomicznie. Na około 500 ml powietrza pobieranego przez człowieka podczas spokojnego wdech 150 ml wypełnia tę przestrzeń, a jedynie 350 ml dostaje się do pęcherzyków i może uczestniczyć w wymianie gazowej. Z kolei w każdym wydechu pierwsze wydychane 150 ml to powietrze wypełniające przestrzeń martwą i tylko końcowe 350 ml stanowi powietrze z pęcherzyków płucnych. Dlatego też wentylacja pęcherzykowa, tj. ilość powietrza docierającego do pęcherzyków w ciągu minuty, biorąca udział w pęcherzykowo- włośniczkowej wymianie gazowej, równa jest różnicy wentylacji płuc i wentylacji przestrzeni martwej.
Współczynnik wentylacji płuc.
Współczynnik wentylacji płuc = współczynnik wymiany oddechowej (R) - stosunek ilości CO2 do O2 określony w dowolnym momencie niezależnie od tego czy został osiągnięty stan równowagi co było uwzględnione we współczynniku oddechowym
... zobacz całą notatkę