Wady i uszkodzenia skór surowych dzielą się na:
1) powstałe za życia zwierzęcia- rozróżnia się te powstałe w czasie chowu zwierząt i podczas transportu do ubojni. Najważniejszą kategorię pochodzącą z okresu chowu zwierzęcia stanowią uszkodzenia spowodowane przez pasożyty. Najczęściej wykazują je skóry bydlęce, a ich sprawcami SA larwy gza bydlęcego. Mogą być też wynikiem pozostałości po wrzodach, liszajach. Skóry świńskie mogą być narażone na wszawicę.
Innym powodem są uszkodzenia mechaniczne i skaleczenia (np. o drut kolczasty, gwoździe) oraz nieprawidłowe żywienie (głodzenie) lub niewłaściwa pielęgnacja (utrzymywanie w brudnych pomieszczeniach, niedostateczna ilość ściółki powodująca ogrzewanie skór, a także rozciągnięcie skóry przez wystającą kość biodrową- wypchnięcie biodrowe).
W trakcie transportu mogą powstać uszkodzenia mechaniczne, głównie w przypadku dużej obsady zwierząt lub przy przewożeniu bydła rogatego luzem.
2) powstałe podczas uboju, zdejmowanie i wstępnej obróbki tuszy- Do najczęstszych należą:
*złe profilowanie
*brak części skóry
*dziury, zacięcia, wychwyty (?)
*nie wykrwawienie
*zabrudzenia i oparzenia
Wielkość i rodzaj uszkodzeń mają różny wpływ na jakość skór i ich późniejsze przeznaczenie. Po zdjęciu skóry ze zwierząt i wstępnej obróbce trzeba zabezpieczyć ją przez odpowiednio przeprowadzona konserwację. Niewłaściwie przeprowadzona konserwacja nie zabezpiecza skór, ale może wywołać inne uszkodzenia: gnicie, plamy solne, barwne, zrogowacenia, skłębienie, plamy rdzawe, molowatość.
3) powstałe w czasie konserwacji i przechowywania skór- niewłaściwie przeprowadzona konserwacja skór surowych nie zabezpiecza ich jednak, ale może wywołać jeszcze innej jej uszkodzenia, np. gnicie, plamy solne, plamy barwne, zrogowacenia, skłębienia, drągowiznę, plamy rdzawe, molowatość.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)