To tylko jedna z 3 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Po I wojnie utworzenie własnej służby dyplomatycznej, która byłaby w stanie spełniać zewnętrzne funkcje suwerennej władzy, było jednym z najważniejszych zadań (chodziło o utworzenie instytucji w których pracowaliby fachowcy z doświadczeniem). Kształtowanie się służby dyplomatycznej było procesem długotrwałym, ale okres zasadniczych prac trwał od listopada 1918 do końca 1923 roku. Do połowy 1919 roku rozstrzygnięto kwestie najważniejsze: sprawa kierownictwa politycznego MSZ, obsady personalnej, likwidacja podziału istniejących i powstających placówek zagranicznych (podległych KNP w Paryżu i rządowi w Warszawie).
Powstanie MSZ i pierwszych placówek dyplomatycznych
Podstawę polskiego aparatu dyplomatycznego stworzyły:
Naczelny Komitet Narodowy i jego biura informacyjne (VIII 1914- I 1918)
Komitet Narodowy Polski w Paryżu i jego przedstawicielstwa (VIII 1917- IV 1919)
Departament Stanu Rady Regencyjnej i jego zagraniczne placówki (I 1917- X 1918)
Ale najważniejsze było utworzenie Ministerstwa Spraw Zagranicznych 26 października 1918 roku na podstawie dekretu Rady Regencyjnej. Na czele stanął dr Stanisław Gąbiński (na stanowisku był do 4 listopada 1918; do czasu powołania przez Radę Regencyjną rządu Wł. Wróblewskiego, który był równocześnie ministrem spraw zagranicznych).
W nocy z 6 na 7 listopada 1918 w Lublinie powstał Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej, w którym funkcję premiera i ministra spraw zagr. objął Ignacy Daszyński. Po powrocie Piłsudskiego do Warszawy i przekazaniu mu władzy przez Radę Regencyjną, 14 listopada funkcję min. spraw zagr. objął Tytus Filipowicz (dotychczasowy przedstawiciel rządu w Wiedniu; zorganizował pierwsze spotkanie pracowników MSZ). 18 listopada powstał rząd Jędrzeja Moraczewskiego, ministrem spraw zagr. został Leon Wasilewski. Przeprowadzono wtedy pierwszą reorganizację ministerstwa, która obowiązywała od 1 grudnia 1918 do 14 lutego 1919 (3 sekcje podzielone na 14 wydziałów i innych komórek organizacyjnych, na czele sekcji politycznej- W. Jodko-Narkiewicz, sekcja techniczno-komunikacyjna- J. Ziabicki i sekcja ogólna). W tym czasie udostępniono także dla MSZ kamienicę przy ulicy Wierzbowej i przylegające do nie sale I piętra Pałacu Brühlowskiego.
Ministerstwo przejęło od razu zwierzchnictwo nad przedstawicielstwem Rady Regencyjnej w Berlinie i mianując przedstawiciela (Seweryna Światopełka-Czetwertyńskiego) w Moskwie i Wiedniu. Podstawowym zadaniem było nawiązanie stosunków z KNP w Paryżu (funkcjonował od 15. VIII. 1915 r pod przewodnictwem Dmowskiego; uznany za oficjalne polskie przedstawicielstwo) i skoordynowanie z nim działań. KNP miał sieć własnych placówek: w Paryżu (Erazm Piltz), Londynie (Wł. Sobański), Rzymie (K. Skirmunt), Waszyngtonie (I. Paderewski). Porozumienie między KNP a władzą w kraju zostało przypieczętowane objęciem przez Paderewskiego 16 stycznia 1919 funkcji premiera i MSZ, a także przez dołączenie do składu KNP 10 przedstawicieli Piłsudskiego (m. in. L. Wasilewskiego). Konsekwencją przejęcia rządu przez Paderewskiego było prawno-międzynarodowe uznanie Polski i nawiązanie z niż stosunków dyplomatycznych (USA 30. I. 1919; Francja 24. II; WB 25. II). Kolejna konsekwencją było podporządkowanie placówek KNP władzy MSZ w kraju. W związku z pracami konferencji pokojowej i zaangażowaniem Paderewskiego, faktycznym szefem resortu został Wł. Skrzyński (11. IV- 24. XI. 1919).
(…)
… i Polityczno- Dyplomatyczny); w ich ramach istniało 20 wydziałów. Kolejny rok (1.X.1919- 1.I.1920) przyniósł kolejną zmianę organizacyjną: centrala dzieliła się na 3 departamenty (Dyplomatyczno- Polityczny, Sekretariat, Administracyjno- Ekonomiczny), które dzieliły się na 21 wydziałów. Niezależnie od tych komórek przy ministrze działał Gabinet Ministra i Dyrektor Protokołu Dyplomatycznego. Minister E. Sapieha wprowadził 1. X. 1920 nową organizację (obowiązywała do 1 kwietnia 1920; utworzono osobny Departament Konsularny oraz w ramach Wydziału Ogólnego komórkę zajmującą się sprawami Ligi Narodów i innych organizacji). W sumie działało wtedy 17 wydziałów w 6 większych jednostkach (Gabinet Ministra, Protokół dyplomatyczny, Dep. Konsularny, Dep. Prawno- traktatowy, Biuro Szyfrowe). Wstępny etap reorganizacji zamyka…
… placówce MSZ miało też tzw. attachaty wojskowe (interesowały się całokształtem spraw wojskowych państwa, w którym były akredytowane). Dla Piłsudskiego działalność attachatów miała polegać na współdziałaniu z faktycznymi i potencjalnymi sojusznikami przeciwko Rosji Sowieckiej. W pierwszych miesiącach niepodległości prowadziły akcje na rzecz umożliwienia powrotu do Polski jeńcom wojennym…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)