Tematem notatki z wykładów są spory między klasycystami i karamzinistami w Rosji na początku XIX w. Notatka jest sporządzona w formacie doc, 2 strony. W treści notatki można znaleźć następujące tematy: klasycyści, karamziniści, sentymentaliści, preromantycy, romantycy, Przyjacielskie Stowarzyszenie Literackie, 1801 r., Aleksander Turgieniew, Andrzej Turgieniew, Wasyl Żukowski, Mierzjakow, Wolne Stowarzyszenie Miłośników Literatury, Nauki i Sztuk Pięknych, Wasyl Papugajew, Iwan Born, Aleksander Wostokow, Aleksander Szyszkow, Rozważania o starym i nowym stylu w języku rosyjskim, starocerkiewnosłowiańszczyzna, stwoarzyszenie Biesiada, ??????, Sergiusz Sieryjski, Aleksander Szachmatow, Gawryła Dzierżawin i Iwan Kryłow. Ponadto w treści notatki następujące postaci i pojęcia: Mikołaj Gniedicz, Aleksander Gribojedow, Paweł Katienin, Szachowski, Nowy Stern, Lekcje dla kokietek, ???? ???????, Sergiusz Uwarow, Konstantyn Batiuszkow, Arzamas, Aleksander Puszkin, Widzenie na rzece zapomnienia, Uniwersytet Moskiewski, ?????? ??????, Zwiastun Europy, preromantyzm niemiecki.
Spory pomiędzy epigonami klasycyzmu a karamzinistami.
Karamzinistami nazywano w Rosji zwolenników nowych estetyk w literaturze i sztuce - sentymentalistów, preromantyków, romantyków. Na początku wieku XIX spór pomiędzy nimi a klasycystami przybrał już bardzo agresywna formę. Powstawały stowarzyszenia zrzeszające ideowych przeciwników. W 1801 roku w Moskwie założono “Przyjacielskie Stowarzyszenie Literackie”, które łączyło zwolenników nowych tendencji (należeli tu głównie późniejsi działacze dekabrystowscy, a także m.in. bracia Andrzej i Aleksander Turgieniejewowie, Wasyl Żukowski). Towarzystwo działało jednak niewiele ponad rok i rozpadło się z powodu zbyt dużych różnic ideowych wśród członków - Aleksander Turgieniew i Wasyl Żukowski byli preromantykami, natomiast Andrzej Turgieniew i Mierzjakow głosili oświeceniową tradycję zaangażowania literatury do celów walki ideowej. W tym samym roku (1801) w Petersburgu zawiązało się “Wolne Stowarzyszenie Miłośników Literatury, Nauki i Sztuk Pięknych”. Animatorami stowarzyszenia byli Wasyl Papugajew, Iwan Born, Aleksander Wostokow, którzy ukierunkowani byli na kontynuowanie tradycji oświeceniowych, klasycznych. Należeli tu również dwaj synowie Aleksandra Radiszczewa (autorzy ód, tragedii, eposów), co spowodowało, że stowarzyszenie to nazywano “Radiszewskimi”. Formacja ta przetrwała do 1825 orku, do powstania dekabrystów. W 1803 roku zwolennik tradycji klasycystycznych - Aleksander Szyszkow - wystąpił z rozprawą pt. “Rozważania o starym i nowym stylu w języku rosyjskim”. Był to atak na karamzinistów, których uważał za zdrajców niszczących język ojczysty. Nawoływał w tej rozprawie do powrotu do starocerkiewnosłowiańszczyzny, odwoływał się do idei Łomonosowa. Szyszkow był propagatorem całkowitej likwidacji francuszczyzny i innych wpływów językowych i powrotu do narodowej twórczości i folkloru. Był konserwatystą światopoglądowym, przeciwnikiem Wielkiej Rewolucji Francuskiej. Jego wystąpienie spowodowało burzę wśród karamzinistów, którzy nie zamierzali zostawić tego ataku bez odpowiedzi. Wówczas rozpoczęła się ożywiona polemika, trwająca wiele lat.
W latach 1811 - 1816 działało stowarzyszenie “Biesiada” [Беседа], której członkami byli Aleksander Szyszkow, Sergiusz Sieryjski, Aleksander Szachmatow, Gawryła Dzierżawin i Iwan Kryłow. Ze stowarzyszeniem tym sympatyzowali także będący poetą Mikołaj Gniedicz, Aleksander Gribojedow, Paweł Katienin (
(…)
… autor ballad o charakterze preromantycznym). Najbardziej aktywnym literacko członkiem był Szachowski, który w 1805 roku napisał poemat heroikomiczny pt. “Nowy Stern” [Новый Стерн], w którym obśmiał karamzinistów. W 1815 roku Szachmatow wydał komedię “Lekcje dla kokietek” [Урок кокетка], gdzie personalnie zaatakował Wasyla Żukowskiego. Przeciwnikami Biesiady byli: Wasyl Żukowski, Konstantyn Batiuszkow…
…
Spory pomiędzy epigonami klasycyzmu a karamzinistami.
Karamzinistami nazywano w Rosji zwolenników nowych estetyk w literaturze i sztuce - sentymentalistów, preromantyków, romantyków. Na początku wieku XIX spór pomiędzy nimi a klasycystami przybrał już bardzo agresywna formę. Powstawały stowarzyszenia zrzeszające ideowych przeciwników. W 1801 roku w Moskwie założono “Przyjacielskie Stowarzyszenie…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)