Wykład z przedmiotu historia literatury rosyjskiej do 1842 roku, który prowadzi dr Jan Dębski (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie). Tematem wykładu jest twórczość Puszkina na zesłaniu i w Moskwie. W treści notatki pojawiają się takie zagadnienia jak: Pobyt Puszkina w Michajłowskoje, odwiedziny Dawidowa, spotkanie z Anną Kern, Eugeniusz Oniegin, gniazdo szlacheckie, romantyczny poemat ironiczny, Graf Nulin, Borys Godunow, Mikołaj I, cenzura, Wielka Smuta, Lope de Vega, Goethe, Schiller, Sumarokow, Historia Państwa Rosyjskiego, Karamzin, zerwanie z klasycyzmem, odejście od czwartej jedności, elementy języka polskiego i języka niemieckiego, relacje z Mickiewiczem, konflikt z dworem, Piotr Czaadajew, Kjuchelbejker, Okres moskiewski, Carskie Sioło, porażka dekabrystów, poezja liryczna.
Pobyt Puszkina w Michajłowskoje:
Miały miejsce dwa radosne wydarzenia - pierwszym z nich były odwiedziny przyjaciela Puszkina jeszcze z czasów licealnych - Davidowa (Puszkin w podzięce przyjacielowi napisze później elegię), natomiast drugim spotkanie z Anną Kern - ówczesna pięknością, której Puszkin poświęci utwór [Я помню чудное мгновение].
Aby pokonać, i chociaż częściowo zapomnieć o swojej ciężkiej sytuacji, Puszkin prowadził intensywną pracę twórczą - pisze wiele utworów, jednocześnie ciągle pracując nad “Eugeniuszem Onieginem”.
Majątek ziemski, w którym Puszkin przebywał sprzyjał prowadzeniu obserwacji, które później wykorzystał do pisania tzw. “wiejskich partii” Oniegina. Można powiedzieć, że Puszkin przebywał w “gnieździe szlacheckim” (pojęcie to zostało wprowadzone w czasach Turgieniewa na określenie typowego majątku ziemskiego).
Właśnie w Michajłowskoje podjął Puszkin pierwszą próbę zmierzenia się z romantycznym poematem ironicznym [шутливая поэма - w języku rosyjskim tłumaczona jako „żartobliwa„]. Twórca tego gatunku był Bajron, na którym wzorował się Puszkin. W 1825 roku napisał Puszkin “Grafa Nulina” [Граф Нулин]. Za utwór ten był krytykowany, gdyż wprowadził w nim elementy realnej rzeczywistości. Zarzucano mu przedstawianie zwykłej codzienności.
Puszkin podjął wówczas pierwszą próbę napisania dramatu romantycznego. Prace nad “Borysem Godunowem” rozpoczął w grudniu 1824, natomiast ukończył w 1825 roku. Jednak z powodów cenzuralnych utwór ten ukazał się drukiem dopiero w 1831 roku. Osobistym cenzorem Puszkina był car mikołaj I, który był bardzo inteligentnym człowiekiem, i oszukanie go nie było takie proste jak w przypadku przeciętnych cenzorów. Zażyczył on sobie zmian w 9 miejscach w tekście, gdyż uważał, że przekazują one treści niedopuszczalne. Puszkin wprowadził część z nich, ponieważ bardzo zależało mu na publikacji dramatu. Jednak zwlekał z tym prawie 6 lat. W dramacie tym Puszkin odwoływał się do wydarzeń historycznych z historii Rosji, do okresu wielkiej smuty. Tematem tym interesowali się również inni twórcy europejscy, m.in. Lope de Vega, Goethe, Schiller oraz twórcy rosyjscy - Puszkin, Aleksander Sumarokow (autor dramatu “Dymitr Samozwaniec”). Puszkin bardzo starannie przygotowywał się do napisania tego utworu od stronny historycznej. W związku z przebywaniem na zesłaniu Puszkin nie miał swobodnego dostępu do bibliotek i źródeł historycznych, studiował głównie Historię Państwa Rosyjskiego [История государства Российского] Karamzina. Puszkin starał się w tym utworze pokazać ducha tamtej epoki, realia historyczne, prawdę historyczną. “Borys Godunow” ostatecznie położył kres klasycystycznym wytycznym dramatu. Puszkin zerwał z wszystkimi za
(…)
… się odnowić kontakty towarzyskie (m.in. z Piotrem Czaadajewem, księciem Wiazimierskim). Poznawał również wtedy nowych, młodych twórców (poeci lubomudry) - np. Winietywilowa.
Bywa wówczas na salonach u księżnej Wołkońskiej, gdzie spotykali się jego dawni znajomi z organizacji dekabrystowskich, którym udało się przeżyć i nie zostać zesłanym. Wyjazd Marii Wołkowskiej w ślad za mężem zesłanym na Syberię…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)