W treści notatki następujące zagadnienia: Kaukaski jeniec, Puszkin, twórczość lorda Byrona, Dwie niewolnice, Fontanna Bakczysaraju, poematy ?Julio? oraz ?Spowiedź?, 1830, Ostatni syn wolności, ????????? ??? ?????????, działalność dekabrystów, inspiracja Konradem Wallenrodem, poemat Demon, Anioł śmierci i Azmaił, cykl poematów o tematyce kaukaskiej, Izmaił Briech, Hadżi Abriech, monologi liryczne, Bojarin Orsza, indywidualizm, Poematy Lermontowa okresu dojrzałego (po 1836 roku), Pieśń o carze Iwanie Wasyliewiczu, o młodym opryczniku i o dzielnym kupcu Kałasznikowie, bylina, pieśń epicka. Ponadto w treści notatki: Niebo i ziemia, Byron, Thomas Moore oraz Alfed de Binie, motyw upadłego anioła, realizacja koncepcji Schellinga, Mycyri, russoizm, poematy ironiczne, Tambowskaja koznaczejsza, Saszka, Bajka dla dzieci, ?????? ??? ?????, Dramaty Lermontowa, Hiszpanie 1830, Maskarada, Ludzie i namiętności, wątki autobiograficzne, Dziwny człowiek, realizacja koncepcji demonicznej, cenzura.
Poematy Lermontowa okresu młodzieńczego (do 1836 roku)
Pierwszy poemat Lermontow napisał w wieku lat 13. Nosił on tytuł “Kaukaski jeniec” i był zainspirowany utworem Puszkina o tym samym tytule. Lermontow interesował się także twórczością lorda Byrona. W roku 1828 roku Lermontow powstał kolejny poemat - “Dwie niewolnice” (także inspirowany poematem Puszkina pt. “Fontanna Bakczysaraju“). Poemat Lermontowa opiera się podobnie jak “Fontanna Bakczysaraju” na legendzie o miłości chana Gireja do branki z Polski - Marii Potockiej. W 1830 roku Lermontow napisał poematy “Julio” oraz “Spowiedź”. Wszystkie wymienione utwory osnute są na intrydze miłosnej. Kolejny poemat z 1830 roku to “Ostatni syn wolności” [Последний сын вольности]. Ten utwór jest jednak związany z działalnością dekabrystów, głosi idee wolności. Fabuła opiera się na konflikcie i rywalizacji Moskwy i Nowogrodu. Większość badaczy zajmujących się twórczością Lermontowa uważa, że utwór ten był inspirowany “Konradem Wallenrodem” Słowackiego, którego Michaił czytał w tłumaczeniu na język francuski. W 1831 roku pisze dwa poematy, w których porusza temat “upadłego anioła” (demona) - “Anioł śmierci” i “Azmaił”. Były to poetyckie przymiarki do napisanego później poematu “Demon”, w którym najpełniej zrealizował Lermontowa swoją fascynacje upadłymi aniołami.
Lermontow napisał też cykl poematów o tematyce kaukaskiej, gdzie wykorzystuje jego kulturę, folklor, bohaterów ludowych, do których należą m.in. “Izmaił Briech”, “Hadżi Abriech”. Na tle przyrody orientalnej prezentuje Lermontow silne osobowości samotników walczących o wolność. W poematach tych jest bardzo dużo monologów lirycznych. Zauważyć w nich można rónież brak zgody samego autora na otaczający go świat, podłość, kłamstwo. Na przełomie lat 1835 i 1836 napisał Lermontow poemat “Bojarin Orsza”- w którym prezentował m.in. wolność, prawo człowieka do szczęścia, do miłości, silny indywidualizm głównego bohatera.
Poematy Lermontowa okresu dojrzałego (po 1836 roku)
W 1837 roku powstał kolejny poemat Lermontowa “Pieśń o carze Iwanie Wasyliewiczu, o młodym opryczniku i o dzielnym kupcu Kałasznikowie“. Utwór ten jest stylizowany na bylinę (pieść epicką) poprzez kreacje postaci, tła, wydarzeń. Lermontow bardzo starannie przygotowywał się do napisania tego poematu- przestudiował odpowiednią część “Historii państwa rosyjskiego” Karamzina - czasy opricziny podczas panowania Iwana IV. Zainspirował go także zbiór folklorystyczny [Древние русские стихотворения] Kirszy Daniło
(…)
…), ponieważ to właśnie przyroda zniszczyła życie głównego bohatera. Nie obce były też Lermontowowi poematy ironiczne. W 1838 roku napisał poemat pt. “Tambowskaja koznaczejsza”. Opowiada on historię hazardzisty, który jest gotów postawić wszystko w grze, nawet własną żonę. Wszystko także przegrywa. Posłużył się Lermontow “oniegińską zwrotką” Puszkina (jedyny przypadek w literaturze rosyjskiej poza “Eugeniuszem Onieginem…
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)