To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Samorząd terytorialny na kontynencie europejskim formą usprawnienia administracji:
W zdecydowanej większości państw, które nie posiadały dotąd tradycyjnych instytucji samorządowych, zaczęto je powoływać w drugiej połowie XIX wieku. Pojawił się dualizm administracyjno - terytorialny, czyli rozdział między administracją samorządową a scentralizowaną. Początkowo organy administracji samorządowej nie mogły wkraczać w zakres działalności administracji scentralizowanej. Natomiast organy centralne miały prawo nadzoru nad działalnością samorządową - zarówno wobec osób piastujących urząd, jak i urzędów samorządowych. Najpóźniej formy samorządowe rozwinęła u siebie Francja.
We Francji nie wykształcił się nawet odpowiednik terminu „samorząd”. Do dzisiaj, zamiast tego pojęcia, używa się określenia „administracja zdecentralizowana”.
Dopiero w 1871 roku we Francji uznano departament za terytorialny związek samorządowy. Samorząd francuski nie posiadał jednak organu wykonawczego, np. do wprowadzenia urzędu mera w Paryżu doszło dopiero w 1977 roku.
Na ziemiach polskich długo nie powoływano samorządu poza granicą miejską w Królestwie Polskim po unifikacji z cesarstwem rosyjskim.
Natomiast w Rosji w połowie XIX wieku wprowadzono w 1864 roku samorząd terytorialny w postaci ziemstw gubernialnych powiatowych.
Specyficzną formę miał samorząd w Austro - Węgrzech, ponieważ łączył się z autonomią poszczególnych krajów, stanowionych tam osobnych norm prawnych, np. duże uprawnienia posiadał sejm krajowy galicyjski w sprawach krajowych, kultury, rolnictwa, leśnictwa. Większość kosztów pokrywanych było z funduszy krajowych lub z datków dobroczynnych.
Na przykład w Galicji działała Rada Szkolna Krajowa, której przewodniczył namiestnik rezydujący w Krakowie.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)