To tylko jedna z 2 stron tej notatki. Zaloguj się aby zobaczyć ten dokument.
Zobacz
całą notatkę
Przełom w filozofii klasycznej. Ateny - główne miasto z którego rozchodziły się idee, centrum duchowe antycznego świata.
*Sofiści
Zawodowi nauczyciele, mieszkali w Atenach w V w. p.n.e. Wyrażali charakterystyczne poglądy. Pobierali za swoją działalność opłatę. Uczyli retoryki, logicznego myślenia. Interesowali się prawem, polityką. Byli praktykami. Antropocentryzm - koncentrowali się na człowieku. Biegle posługiwali się metoda erystyczną. Sensualizm na pierwszym planie. Postawy relatywistyczne - względność teorii, względność zachowań ludzkich. Było to później krytykowane. Pragmatyczne podejście. Opowiadali się za demokratycznym modelem państwa.
Przedstawiciele:
Protagoras
Gorgiasz
*Sokrates (469-399)
Prowadził spory z Sofistami, był obywatelem Aten. Charakteryzował się dążeniem do utrzymywania szerokich kontaktów z innymi (nie były to kontakty towarzyskie). Każde spotkanie z drugim człowiekiem musi wyzwalać reakcję moralną. Chciał się wewnętrznie zbliżyć do rozmówców. Nie pisał ważniejszy dla niego był dialog. Nie był miły atakował rozmówców, zmuszał ludzi do myślenia. Chciał uczyć ludzi tego co uważał za istotne. Po Sokratesie filozofowie bardziej cenili pisanie od dialogu ustnego. Sokrates to ostatni przejaw kultury słowa mówionego. Pełnił funkcje publiczne. Jego postawa budziła różne reakcje. Jedni go podziwiali inni wyśmiewali. Oskarżono go (Sofiści) o demoralizacje młodzieży, o ateizm. Sprawa wymagała rozstrzygnięcia przez Zgromadzenie Ludowe. Sokrates bronił się sam (nie chciał obrońców). Wyrok był niekorzystny dla Sokratesa. Został skazany na śmierć. Jego reakcja była spokojna. Uznał ten wyrok i bez protestów mu się poddał. Przyjaciele chcieli mu zorganizować ucieczkę, ale on nie chciał - oznaczało by to przyznanie się do winy. A on cenił bardziej swoją prawdę. „Fedon” Platona opisuje ostatnie chwile Sokratesa. Skazany wypija truciznę. Sokrates nie bał się śmierci bo to oznacza tylko śmierć ciała, dusza żyje nadal. Sokrates poświęcił swoje życie dla prawdy, którą sam głosił. Pozostawił przykład godny naśladowania. Etyczny wymiar jego poglądów. Przekonanie o istnieniu dobra bezwzględnego - najwyższego. Racjonalny wymiar - cnoty można się nauczyć bo jest nam w sposób rozumny dana. Dobro nie jest dobrem bo tak stanowi prawo, tylko dlatego że jesteśmy w stanie na drodze rozumowej je pojąć. Zło płynie z nieświadomości, z nie rozumienia (sytuacji, stosunków społecznych, itd.) Cnoty można się nauczyć. Wiedza powinna zmieniać człowieka. Jest to antropologiczne podejście - człowiek jest odpowiedzialny za swój los i los innych. Musi istnieć praktyczny zmysł godzący wiedze z działaniem - fronezis. Człowiek który to posiadł ma zgodność myśli z działaniem. Harmonia dwóch sfer - rozumu i działania. Przewidzenia skutków własnych działań. Występuje wewnętrzny głos - sumienie człowieka - instynkt moralny w nas zakorzeniony. Główną zasadą człowieka jest poszukiwanie prawdy, jest to sposób osiągnięcia dobra najwyższego.
... zobacz całą notatkę
Komentarze użytkowników (0)