Wykład - Procedura ustawodawcza

Nasza ocena:

3
Pobrań: 91
Wyświetleń: 721
Komentarze: 0
Notatek.pl

Pobierz ten dokument za darmo

Podgląd dokumentu
Wykład - Procedura ustawodawcza - strona 1 Wykład - Procedura ustawodawcza - strona 2 Wykład - Procedura ustawodawcza - strona 3

Fragment notatki:

I. Inicjatywa ustawodawcza (www.sejm.gov.pl)
Władzę ustawodawczą w Rzeczpospolitej Polskiej sprawują Sejm i Senat (art. 95 Konstytucji) Inicjatywa ustawodawcza czyli prawo przedkładania Sejmowi projektów ustaw, przysługuje (art. 118 Konstytucji, art. 32 Regulaminu Sejmu): Posłom: komisji sejmowej lub co najmniej 15 posłom, Radzie Ministrów, Senatowi, Prezydentowi, Grupie 100 000 obywateli mających prawo wybierania do Sejmu.
Projekt ustawy wraz z uzasadnieniem w formie pisemnej, wnioskodawca składa na ręce Marszałka Sejmu, wskazując swego przedstawiciela upoważnionego do reprezentowania go w pracach nad projektem (art. 34 RS). Wnioskodawcy przedkładając Sejmowi projekt ustawy przedstawiają finansowe skutki jej wykonania (art. 118 ust. 3 Konstytucji, art. 34 ust. 2 RS). Marszałek Sejmu, rozstrzygając o dalszym toku postępowania z projektem może: zwrócić go wnioskodawcy, jeżeli uzasadnienie projektu nie spełnia warunków regulaminowych (art. 34 RS), skierować projekt do pierwszego czytania (art. 37 RS): na posiedzeniu Sejmu, na posiedzeniu właściwych komisji,
skierować projekt do Komisji Ustawodawczej, która wyrazi opinię, czy projekt nie jest sprzeczny z prawem (art. 34 ust. 8 RS). skierować do ekspertów BSE i Komisji Europejskiej celem wyrażenia przez nich opinii o zgodności projektu z prawem UE (art. 34 ust. 9 i 10 RS).
Marszałek Sejmu zarządza drukowanie projektu ustawy oraz doręczenie go posłom (art. 35 ust. 1 RS), a także przesyła projekt Prezydentowi, Marszałkowi Senatu i Prezesowi Rady Ministrów (art. 35 ust. 2 RS). Sejm rozpatruje projekt ustawy w trzech czytaniach (art. 119 ust. 1 Konstytucji, art. 36 ust. 1 RS).
Wnioskodawca może wycofać projekt ustawy w toku postępowania ustawodawczego w Sejmie do czasu zakończenia drugiego czytania projektu (art. 119 ust. 4 Konstytucji, art. 36 ust. 2 RS). Sejm uchwala ustawy zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, chyba że Konstytucja przewiduje inną większość. W tym samym trybie Sejm podejmuje uchwały, jeżeli ustawa lub uchwała Sejmu nie stanowi inaczej (art. 120 Konstytucji). II. Pierwsze czytanie projektu ustawy
Odbywa się nie wcześniej niż siódmego dnia od doręczenia posłom druku projektu, chyba że Sejm lub Komisja postanowi inaczej (art. 37 ust. 4 RS).
I czytanie obejmuje (art. 39 ust. 1 RS):
uzasadnienie projektu przez wnioskodawcę, pytania posłów i odpowiedzi wnioskodawcy, debatę w sprawie ogólnych zasad projektu. Jeżeli I czytanie odbywa się na posiedzeniu Sejmu, kończy się skierowaniem projektu ustawy do komisji, chyba że Sejm, w związku ze zgłoszonym wnioskiem, odrzuci projekt ustawy w całości (

(…)

… ustawodawcze ulega zamknięciu (art. 64 ust. 6 RS). Bezwzględna większość głosów oznacza co najmniej o jeden głos więcej od głosów pozostałych, to znaczy przeciwnych i wstrzymujących się. Inna jest sytuacja, gdy przepisy nakazują obliczanie większości bezwzględnej nie od liczby uczestników głosowania, ale od ogólnej lub ustawowej liczby członków danego gremium. W takim przypadku większość bezwzględna oznacza liczbę całkowitą głosów oddanych za wnioskiem, przewyższającą połowę ustawowego składu, a zarazem połowie tej najbliższą. Większość kwalifikowana oznacza sytuację gdy, liczba głosów za przyjęciem określonego aktu musi sięgnąć liczby całkowitej przewyższającej połowę liczby uczestników głosowania i nie mniejszej niż ułamkowo określona część tej liczby uczestników głosowania; najbardziej typowa jest z tego punktu widzenia większość 2/3 ale w polskim prawie parlamentarnym znane są także inne 3/5 lub 11/20. Podobne jak przy większości bezwzględnej, konieczne jest więc zawsze uzyskanie określonego odsetka głosów pozytywnych, a głosy wstrzymujące się działają w praktyce tak jak głosy przeciw.
Większość zwykła oznacza sytuację, gdy liczba głosujących "za" przyjęciem określonego aktu parlamentu jest większa niż liczba głosów "przeciw". Nie ma natomiast znaczenia, ile oddano głosów wstrzymujących się, a więc nie ma znaczenia jaki odsetek głosujących wypowiedział się za przyjęciem głosowanego aktu. Wymaganie większości zwykłej może również odnosić się do głosowania alternatywnego, gdy chodzi o wybór jednego z rozwiązań, a nie tylko o głosowanie "za" lub "przeciw". Wówczas przez liczbę głosujących należy rozumieć…
... zobacz całą notatkę



Komentarze użytkowników (0)

Zaloguj się, aby dodać komentarz